بررسی ریخت زمین ساخت و لرزه زمین ساخت پهنه گسلی راور، جنوب ایران مرکزی
محل انتشار: فصلنامه علوم زمین، دوره: 19، شماره: 75
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 236
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GSJ-19-75_008
تاریخ نمایه سازی: 18 بهمن 1400
چکیده مقاله:
با توجه به توانایی ایجاد زمین لرزه هایی بزرگ توسط گسل های راستالغز د رون قاره ای که از عناصر مهم دگرشکلی مناطق فعال قاره ها نیز به شمار می آیند، تعیین هندسه و کینماتیک این گسل ها به همراه شناسایی قطعات فعال و نحوه تکامل ساختاری و زمین ساختی آنها در طول زمان امری ضروری به نظر می رسد. پهنه گسلی مورب لغز راست بر راور با طولی حدود ۱۳۷ کیلومتر در نزدیکی شهر راور و در شمال کرمان قرار دارد. در بخش های شمالی ناحیه مورد مطالعه، این پهنه گسلی به موازات سامانه گسلی لکرکوه قرار دارد، اما در بخش های جنوبی با سامانه های گسلی لکرکوه و کوهبنان به صورت همگرا در می آید. بالاراندگی بلوک خاوری پهنه گسل راور و راندگی به سمت خاور سامانه گسلی لکرکوه الگوی ساختاری گل وار مثبتی را در این ناحیه ایجاد کرده است. جنبش پهنه گسلی راور باعث انحراف و جابه جایی تجمعی راست بر آبراهه ها به میزان ۹۷۰-۹۴۰ متر دست کم از اوایل پلئیستوسن در بخش شمالی این پهنه گسلی شده است. با توجه به کمینه نرخ لغزشی افقی حدود ۵۴/۰ میلی متر در سال برای پهنه گسلی راور، بیشینه دوره بازگشت زلزله هایی با بزرگای ۷/۶Mw~ حدود ۱۴۰۰ سال خواهد بود. در بخش میانی پهنه گسلی راور، گسل های فرعی ریدل P، R و Ŕ به خوبی توسعه یافته و گسل سبب انحراف راست بر رودخانه اسماعیل آباد به میزان ۱۶ متر شده است. با فرض رویداد زلزله های شاخص بر روی این پهنه گسلی، بیشینه مقدار لغزش در هر رویداد ~ ۷۵/۰ متر است که با کمینه جابه جایی آبراهه های امروزی همخوانی دارد. مقدار جابه جایی راستالغز راست بر پهنه گسلی راور به سمت جنوب کاهش یافته و برعکس میزان مولفه جا به جایی قائم آن افزایش می یابد، به طوری که نهشته های آبرفتی پلئیستوسن- هولوسن اختلاف ارتفاعی حدود ۱۰ متر را در طرفین بخش جنوبی این پهنه گسلی نشان می دهند. با توجه به روند پهنه مه لرزه ای زلزله ۱۸/۴/۱۹۱۱ راور (۸/۵~ M و VIII ~ Io) و توازی روند گسیختگی سطحی هملرزه ای آن (W۱۳N) با بخش جنوبی پهنه گسلی راور، این گسل می تواند مسبب رویداد زلزله ۱۹۱۱ بوده باشد. افزون بر این، گسل های فعال رانده- متقاطع دهو، دهزنان، چترود، پاسیب و داربیدخون نیز دوره بازگشت زلزله ها و بزرگای آنها را در ناحیه مورد مطالعه کنترل می کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیر شفیعی بافتی
گروه تکتونیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند کرمان، کرمان، ایران
مجید شاه پسندزاده
گروه ژئوفیزیک، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی کرمان، کرمان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :