بهبود عملکرد پرتفوی بر مبنای بازده تعدیل شده بر اساس ریسک در سرمایه گذاری مبتنی بر بهره وری سرمایه در بورس اوراق بهادار تهران (۱۳۸۶-۱۳۷۹)

آنچه به عنوان رویکرد اصلی در ارزیابی عملکرد پرتفوی مدنظر قرار می گیرد، در نظر گرفتن بازده سرمایه گذاری در کنار میزان ریسکی است که به همراه داشته و ملاک برتری عملکرد پرتفوی بازده تعدیل شده بر اساس ریسک می باشد. در این فرآیند، توسعه یافتگی مدل های تبیین ریسک نقش ویژه ای را ایفا می کنند. ما در این پژوهش بازده حاصل از استراتژی انتخاب شرکت های با بهره وری سرمایه بالا را با ریسک متناسب آن مورد ارزیابی قرار داده ایم. در اندازه گیری ریسک استراتژی مذکور، به طوری سختگیرانه از مدل توسعه یافته ی سه عاملی فاما و فرنچ استفاده کرده ایم. طبق آنچه انتظار می رفت، در حالتی که استراتژی بهره وری سرمایه به کار گرفته نشده بود مدل سه عاملی، بازده کسب شده را متناسب با ریسک آن تبیین نموده و ضریب آلفا (بازده تعدیل شده) بی معنی بود. اما در حالتی که استراتژی بهره وری سرمایه به کار گرفته شد، بازده حاصل شده نه تنها کمتر از میزان متناسب ریسک آن، بلکه به طور معنی داری بیش از بازده مورد انتظار شده و ضریب آلفا بزرگتر از صفر بود. این در حالی است که در انتخاب شرکت های بهره ور، اثر متغیرهای اندازه و ارزش کنترل شده و افزایش آلفا ناشی از اثر مستقل بهره وری سرمایه می باشد. در این مطالعه اطلاعات مربوط به شرکت های پذیرفته شده و فعال در بورس اوراق بهادار تهران در یک بازه ی ۸ ساله (سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶) مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

بازده تعدیل شده بر اساس ریسک ، بهره وری سرمایه ، مدل سه عاملی فاما و فرنچ ، نسبت بازدهی سرمایه های سرمایه گذاری شده (ROIC)