تاثیر کاربرد پلیمر سوپرجاذب بر صفات فیزیولوژیک و عملکرد گندم رقم آذر ۲ در شرایط دیم

تنش خشکی یکی از عوامل مهم محدود کننده رشد و نمو گیاهان زراعی می باشد و افزایش کارائی مصرف آب از راهکارهای افزایش تولیدگیاهان زراعی است. به منظور مطالعه تاثیر سوپرجاذب بر رشد و نمو گیاه گندم در شرایط دی م آزمایشی در سال زراعی ۹۰ - ۱۳۸۹ در مزرعهتحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان انجام شد. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با مقادیرصفر، ۱۵ ، ۳۰ و ۴۵ کیلوگرمسوپرجاذ بکلوفونی درهکتار و ۴ تکرار برروی رقم آذر ۲ انجام شد. نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد سوپرجاذب باعث افزایش جذب آب توسطگیاه و افزایش محتوای نسبی آب شد که با افزایش شاخص سطح برگ و شاخص کلروفیل موجب افزایش قدرت منبع شد. کاربرد سوپر جاذب همچنینموجب افزایش اجزای عملکرد شامل تعداد پنجه بارور، تعداد دانه در سنبله و وزن هزار دانه شد که در نهایت باعث افزایش عملکرد دانه گردید. میزانعملکرد دانه به صورت تقریبا خطی با افزایش میزان کاربرد سوپر جاذب افزایش یافت و بیشترین میزان عملکرد دانه) ۲۷۱۸ کیلوگرم در هکتار( بااستفاده از ۴۵ کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب کلوفونی به دست آمد که نسبت به شرایط شاهد ۵/ ۱۵۶ درصد افزایش نشان داد. به طور کلی می توانگفت که کاربرد مواد سوپر جاذب در شرایط دیم م یتواند با تقلیل اثرات تنش خشکی و افزایش قدرت منبع و مخزن موجب افزایش عملکرد دانه شود.

کلیدواژه ها:

دیم ، گندم ، سوپرجاذب ، قدرت منبع ، عملکرد ، اجزای عملکرد