تاثیر آموزش چند رسانه ای و پیگیری تلفنی بیمار و خانواده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد

چکیده زمینه و هدف: انفارکتوس میوکارد یکی از شایع ترین و خطرناک ترین بیماری های کشورهای صنعتی است. از این رو به کارگیری آموزش ها و مداخلات مختلف با تمرکز بر بیمار و خانواده وی می تواند حائز اهمیت باشد. ‎این ‎مطالعه‎ ‎با هدف تعیین‎ تاثیر آموزش چندرسانه ای‎ ‎و پیگیری تلفنی  بیمار و خانواده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد انجام گردید. مواد و روش ها: در این‎ ‎مطالعه نیمه تجربی ۶۰‎ ‎بیمار مبتلا به‎ ‎انفارکتوس‎ ‎میوکارد در بخش CCU بیمارستان هاجر شهرکرد ‎ در سال ۱۳۹۸ ‎به‎ ‎روش‎ ‎نمونه گیری‎ ‎در‎ ‎دسترس‎ ‎انتخاب‎ ‎و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (۳۰ نفر) و کنترل‎ ‎(۳۰ نفر) تقسیم‎ ‎شدند‎.‎ در گروه مداخله کارگاه آموزشی از طریق نرم افزار چندرسانه ای برای بیماران و عضو فعال خانواده برگزار شد. همچنین مداخله تلفنی به مدت ۱ ماه توسط پژوهشگر صورت گرفت. در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. خودکارآمدی بیماران قبل و ۱ ماه بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی شرر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ ‎ در سطح معنی داری کمتر از‎ ‎۰۵/۰ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین امتیاز خودکارآمدی بین دو گروه کنترل و مداخله قبل از مداخله به ترتیب(۰/۲۴± ۲/۹۲) و (۰/۴۳± ۲/۹۳) بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند. اما بعد از اجرای مداخله میانگین امتیاز خودکارآمدی بین دو گروه کنترل و مداخله به ترتیب (۰/۲۲± ۲/۸۹) و (۰/۴۱± ۴/۷۶) شد که این تفاوت معنی دار شد(۰/۰۰۱ ≤ P).    نتیجه گیری: ‎ ‎آموزش و پیگیری تلفنی در ارتقاء خودکارآمدی بیماران انفارکتوس میوکارد موثر بود. توصیه‎ ‎می شود‎ ‎مداخلات‎ ‎آموزشی‎ ‎با رویکرد خانواده محور توسط پرستاران‎ ‎در‎ ‎بیماران انفارکتوس‎ ‎میوکارد انجام‎ ‎شود‎.  

کلیدواژه ها:

Education ، telephone follow-up ، self-efficacy ، myocardial infarction ، آموزش ، پیگیری تلفنی ، خودکارامدی ، انفارکتوس میوکارد