بررسی تاثیر فاکتور های موثر معماری پایدار در شکل گیری مجتمع های مسکونی

حفظ منایع انرژی جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژیهای فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. خانه فضایی برای آسایش انسان پس از سختی کار روزانه مامنی برای استراحت اوست زیرا هر شخص در حدود دو سوم هر روزش را در این مکان سپری می کند . بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به طبیعت، نورگیری مناسب فضاها و تهویه مطبوع فراهم نمی آید. هدف نهایی طراحی پایدار در پیدا کردن راه حلهایی موثر و مفید کمی، کیفی، جسمی و روانشناختی به منظور ساختمان سازی برای کاربران می باشد. سه اصل طراحی پایدار حفظ و بقای منابع طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسانی محور ایجاد یک آگاهی گسترده از پیامدهای محیطی که با معماری مرتبط هستند را موجب می شوند. راهبرد های موجود در دل هر یک از اصول ما را به ضوابط بیشتری رهنمود می سازند. تغییرات غیر قابل بازگشت محیط زیست بر اثر دخالت های بشر، ضرورت توجه به بوم شناسی و مسائل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر می گرداند. سخن از پایداری در معماری را می توان پندار و طراحی، ساخت و سازه های آینده تعبیر کرد. امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری و شهر سازی نوین سازگار بوده و می تواند به عنوان عاملی موثر جهت تحقق اهداف پایداری مطرح شود. در طراحی پایدار هر ساختمان باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برساند و اثرات منفی ساختمان ها بر محیط به حداقل رساندن. معماری سبز با جست و جوی راهی برای به حداقل رساندن اثرات منفی ساختمان ها بر محیط و معماری را به دنبال دارد. اصول پایداری مجتمع های مسکونی از بعد اجتماعی شامل عدالت و زیباشناسی و راحتی و آسایش و هویت اجتماعی و سایر مسائل مشابه مورد بررسی قرار می گیرد. در این تحقیق از روش توصیفی – کاربردی استفاده شده است و از تحلیل های موجود در معماری سبز استفاده شده است. لذا در این تحقیق به تبیین اصول طراحی مجتمع های مسکونی و بررسی تاثیر فاکتور های موثر معماری پایدار پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، فضای مسکونی ، مسکن پایدار