رابطه بین مصرف انرژی و پایداری محیطی و نقش اجاره منابع طبیعی در کشورهای OECD

این مطالعه تاثیر مصرف انرژی تجزیه شده و منابع طبیعی بر پایداری محیط زیست برای کشورهای سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) را بررسی می کند. برای این منظور ، انتشار CO۲ ، ردپای اکولوژیکی و ردپای کربن که دوره ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۶ را پوشش می دهد به عنوان نیابتی برای تخریب محیط زیست استفاده می شود. این مطالعه برای برآورد بلندمدت از یک ابزار پیشرفته برآورد داده های پانلی ، برآورد کننده میانگینافزوده شده (AMG) استفاده می کند که امکان وابستگی در سراسر کشورها و ناهمگونی در پارامترهای شیب را فراهم می کند. یافته های مطالعه نشان می دهد که انرژی های تجدید ناپذیر تاثیر مخربی بر محیط زیست دارد ، در حالی که انرژی تجدیدپذیر از نظر ردپای اکولوژیکی و ردپای کربن ، وخامت محیط را کاهش می دهد. استخراج منابع طبیعی به افزایش انتشار CO۲ کمک می کند ، در حالی که نقش آن از نظر آماری در ردپای اکولوژیکی و ردپای کربن مهم نیست. این مطالعه شواهد تجربی ارائه می دهد که نیاز به استفاده کارآمد و پایدار از منابع طبیعی را نشان می دهد ، همراه با افزایش میزان انرژی های تجدیدپذیر در ترکیب انرژی برای دستیابی به محیط زیست و توسعه پایدار . در نهایت این مطالعه به بررسی مقایسه ای موضوع فوق بین این کشورها و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس می پردازد .

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدید پذیر و تجدید ناپذیر ، رانت منابع طبیعی ، پیداری زیست محیطی ، ردپای اکولوژیکی ، ردپای کربن ، کشورهای OECD