بررسی اثر کود نیتروژنه و سطوح آبیاری بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی گندم تحت آبیاری قطره ای

کم آبیاری یک راهبرد مطلوب است که می تواند کارآیی مصرف آب را در محصولات زراعی افزایش دهد. در چنین شرایطی تعیین سطح  بهینه مصرف کود نیتروژن بسیار حائز اهمیت می باشد. در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف آبیاری به میزان ۶۰، ۸۰، ۱۰۰ و۱۲۰ درصد به عنوان کرت اصلی و تیمارهای کود نیتروژنه به میزان ۵۰، ۷۵، ۱۰۰ و ۱۲۵ درصد نیاز ازته گیاه براساس نتایج آزمون خاک به عنوان کرت فرعی بر عملکرد گندم رقم پیشگام در قالب آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب در تیمارهای تامین ۱۲۰ درصد با ۶۴۹۸ کیلوگرم در هکتار و ۶۰ درصد نیاز آبی گیاه با ۴۹۳۳ کیلوگرم در هکتار (حدود ۲۴ درصد کاهش در مقایسه با تیمار فوق) حاصل شد. بیشترین میزان کارآیی مصرف آب در تیمار تامین ۶۰ درصد مصرف نیاز آبی گیاه با تامین ۱۰۰ درصدی مصرف نیتروژن به دست آمد (۰۸/۳ کیلوگرم بر متر مکعب). بیشترین و کمترین مقدار کارآیی زراعی کود نیتروژن به ترتیب در تیمارهای آبیاری ۱۰۰ درصد نیاز آبی و تامین ۷۵ درصد نیازکودی (۷۹ کیلوگرم دانه بر کیلوگرم کود نیتروژنه مصرفی) و تیمار تامین ۱۲۰ درصد نیاز آبی و ۱۰۰ درصد نیازکودی (۹ کیلوگرم بر کیلوگرم) مشاهده شد. با کاهش آب مصرفی میزان انتقال مجدد مواد ذخیره ای ازساقه به دانه ها افزایش یافت. بیشترین غلظت کلروفیل نیز مربوط به سطح تیماری تامین ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه و تیمار۱۰۰ درصدی مصرف کود نیتروژنه بود.

کلیدواژه ها:

انتقال مجدد ، درصد پروتئین ، کارآیی مصرف آب ، کارآیی مصرف نیتروژن ، کلروفیل