بررسی میزان آمادگی شرکتهای حوزه نفت، گاز و پتروشیمی در مقابله بابحرانهای کسب و کار (مطالعه موردی: یکی از هلدینگهای نفتی کشور)

بحران به صورت بخش جدایی ناپذیر و طبیعی حیات هر سازمان میباشد بنابراین، مدیران سازمانها باید پیوسته آماده رویارویی با بحرانها بوده و برای پیشگیری و یا کاستن تاثیر بحرانها بر سازمان خود چاره اندیشی کنند. لذا در این تحقیق به بررسی آمادگی برای مقابله با بحرانهای کسب وکار پرداخته شده است. بدین منظور ابتدا در این تحقیق با بررسی استانداردها و الگوهای مرتبط با مدیریت بحران شامل استاندارد انگلیسیBS۲۵۹۹۹-۲:۲۰۰۷ استاندارد آمریکایی NFPA ۱۶۰۰ و استاندارد بین المللی ISO۲۲۳۰۱:۲۰۱۹، استاندارد ISO۲۲۳۰۱:۲۰۱۹ به علت بینالمللی بودن، جامع بودن و در برداشتن استاندارهای BS۲۵۹۹۹ و NFPA ۱۶۰۰ به عنوان مرجع، به عنوان بهترین استاندارد برای بررسی آمادگی مقابله با بحرانهای کسب وکار در سازمانها انتخاب شد. در این تحقیق به منظور بررسی آمادگی مقابله با بحرانهای کسب وکار در شرکتهای ایرانی به علت محدودیتهای موجود، شرکتهای نفتی به عنوان جامعه هدف تحقیق انتخاب شدند. سپس به روش پیمایشی و استفاده از ابزار پرسشنامه وضعیت آمادگی مقابله با بحرانها در شرکتهای مذکور از نمونه آماری مورد بررسی (شامل مدیران ارشد شرکتهای نفتی) سوال شد. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیلهای آماری با استفاده از آزمونهای t یک نمونه ای نشان داد که وضعیت آمادگی مقابله با بحرانهای کسب وکار در شرکتهای نفتی مناسب نیست. همچنین با بررسی همه ابعاد آمادگی با بحران های کسب وکار شامل رهبری، برنامهریزی، پشتیبانی، عملیات، ارزیابی عملکرد و بهبود نیز مشخص شد شرکتهای نفتی در هیچیک از این ابعاد نیز از آمادگی کافی برای مقابله با بحرانهای کسب وکار برخوردار نیستند.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت بحران ، آمادگی برای مقابله با بحرانهای کسب وکار ، مدیریت تداوم کسب وکار .