مقایسه خصوصیات شیمیایی و تجزیه پذیری انواع علوفه و سیلاژ سورگوم با ذرت در شرایط آزمایشگاهی و روش کیسه های نایلونی

در این آزمایش فراسنجه های شیمیایی و تخمیری سه نوع علوفه تازه و سیلاژ سورگوم شامل شیرین، پگاه و اسپیدفید با ذرت در شرایط آزمایشگاهی مقایسه شد. همچنین ضرایب تجزیه پذیری علوفه ها و سیلاژهای مذکور با روش کیسه های نایلونی تعیین گردید. علوفه ها در شرایط یکسان کاشت و در حالت شیری خمیری برداشت، سپس در چهار تکرار برای هر زمان نگهداری ۳۰، ۶۰ و ۹۰ روزه، در سیلوهای آزمایشگاهی نگهداری شد. در علوفه های تازه، ظرفیت بافری سورگوم شیرین کمتر از ذرت و سورگوم اسپیدفید بود، و سورگوم اسپیدفید به طور معنی داری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی بالاتر و کربوهیدرات محلول در آب پایین تری نسبت به بقیه داشت. در زمان ۶۰ روزه، سیلاژ ذرت لیگنین نامحلول در اسید کمتری نسبت به سیلاژهای سورگوم شیرین و اسپیدفید داشت و کربوهیدرات محلول در آب آن هم نسبت به همه ی سیلاژهای سورگوم همین روند را طی کرد. مقدار اسید لاکتیک در سیلاژهای ذرت و سورگوم پگاه بالاتر از سیلاژهای سورگوم شیرین و اسپیدفید بود. در سیلاژهای سورگوم شیرین و ذرت مقدار اسید استیک بیشتر و مقدار نیتروژن آمونیاکی کمتر از بقیه سیلاژها مشاهده شد. در آزمایش کیسه های نایلونی، نرخ تجزیه پذیری علوفه تازه ی ذرت و سورگوم پگاه به طور معنی داری بالاتر از سورگوم شیرین و اسپیدفید بود و همین امر دلیلی بر بالاتر شدن تجزیه-پذیری موثر با سرعت عبور ۰۸/۰ در این دو علوفه شد. در سیلاژها، بخش آهسته تجزیه شونده ذرت بیشتر از سیلاژهای سورگوم بود. در کل، علوفه سورگوم اسپیدفید برای تهیه ی سیلاژ نامناسب تر بود، و سیلاژ ذرت به دلیل لیگنین نامحلول در اسید کمتر، پتانسیل تجزیه پذیری بیشتری داشت.

کلیدواژه ها:

سیلاژ سورگوم ، سیلاژ ذرت ، شرایط آزمایشگاهی ، روش کیسه های نایلونی