دزسنجی داخلی ید پرتوزا با استفاده از فانتوم های مرجع جهانی و مدل جدید حرکت زیستی

هدف این مطالعه محاسبه دز ناشی از دریافت ید-۱۳۱ در بدن انسان با استفاده از مدل حرکت زیستی جدید معرفی شده در سال ۲۰۱۷ است. به این منظور از فانتوم های محاسباتی مرجع که توسط کمیته بین المللی حفاظت در برابر اشعه ICRP معرفی شده، استفاده شده است. محاسبات به روش مونت کارلو و توسط کد MCNPX ۲.۶ انجام شده است. مقدار میانگین دز اندام هدف به ازای یک واپاشی در اندام چشمه که به کمیت S مشهور است، توسط دو نوع تالی F۶ و *F۸ از کد مونت کارلو استخراج و با نتایج مطالعات دیگر مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که اختلاف بین مقادیر S با استفاده از این دو نوع تالی به طور میانگین کمتر از ۸% است. همچنین تغییرات ناشی از استفاده از طیف های مختلف واپاشی ید-۱۳۱ بررسی شد. در نهایت، دز جذبی و دز موثر برای فانتوم زن و مرد مرجع ICRP محاسبه گردید و تغییرات دز ناشی از مدل حرکت زیستی برآورد شد. به عنوان نتیجه گیری نهایی می توان به این نکته اشاره کرد که استفاده از تالی ها و طیف های مختلف و همچنین مدل حرکت زیستی متفاوت می تواند مقادیر دز را به طور قابل توجهی تغییر دهد.

کلیدواژه ها:

Internal dosimetry ، iodine-۱۳۱ ، biokinetic mode ، دزسنجی داخلی ، ید-۱۳۱ ، مدل حرکت زیستی ، فاکتور S ، دز جذبی ، دز موثر.