بررسی تاثیر انطباق فرد-محیط بر ماندگاری جمعیت مهاجر در منطقه صنعتی پارس جنوبی

صنعتی شدن و نوسازی علاوه بر اثرات اقتصادی و اجتماعی، دارای اثرات جمعیتی قابل­توجهی در مناطق صنعتی است. مهاجرت، شکل­گیری جریان­های مهاجرتی، پایداری و ماندگاری آنان از ابعاد مهم پویایی جمعیت در مناطق صنعتی است. هدف از مقاله پیش­رو، بررسی اثرگذاری میزان انطباق مهاجران با محیط­های مختلف بر ماندگاری آنان در سه دوره زمانی کوتاه­مدت، میان­مدت و بلند­مدت است. تحقیق حاضر به روش پیمایش انجام شده و نمونه مورد مطالعه شامل ۶۵۴ نفر از مهاجران در منطقه صنعتی پارس جنوبی است که به روش نمونه­گیری طبقه­ای متناسب با حجم انتخاب شده­اند. بر اساس نتایج تحلیل­های چند متغیری حاصل از رگرسیون لجستیک، عوامل اثرگذار در ماندگاری مهاجران در دوره کوتاه­مدت (۵ سال آینده)، شامل انطباق مهاجران با محیط طبیعی، طول مدت اقامت و شبکه است. در ماندگاری میان­مدت، انطباق مهاجران با شغل، گروه­ کاری و وضعیت شغلی و در ماندگاری طولانی­مدت، انطباق با شغل، محیط طبیعی، محیط اجتماعی و فرهنگی، تحصیلات و شبکه بیشترین تاثیر را در ماندگاری مهاجران داشته­اند. بطور کلی، نتایج مطالعه نشان داد که نظریه انطباق فرد-محیط می­تواند چارچوب تحلیلی مناسبی برای تبیین ماندگاری و پایداری مهاجران در منطقه صنعتی پارس جنوبی باشد.

کلیدواژه ها:

صنعتی شدن ، مهاجرت ، ماندگاری و پایداری مهاجران ، انطباق فرد-محیط ، رگرسیون لجستیک