مقایسه اثر استفاده از سلنیوم معدنی و آلی (مخمر سلنیوم) بر غلظت سرمی سلنیوم و گلوتاتیون پراکسیداز در اسب های پرش
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 150
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SKU-15-2_004
تاریخ نمایه سازی: 18 فروردین 1401
چکیده مقاله:
سلنیوم یکی از اجزای سلنوپروتئینها و آنزیمهای مهم بدن است که برای اعمال دفاعی آنتیاکسیدانی، تولید هورمونهای تیروئید، سنتزDNA، تولیدمثل و از بین بردن سلولهای سرطانی از طریق کاهش ذخیره خون تومورها ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثر استفاده از سلنیوم معدنی و آلی بر غلظت سرمی سلنیوم در اسبهای پرش بود. این مطالعه روی ۲۱ راس اسب به ظاهر سالم (مادیان) دوخون، در محدوده سنی ۵ تا ۸ سال و در یکی از باشگاههای استان تهران انجام شد. اسبها به صورت تصادفی به دوگروه تیمار و یک گروه شاهد تقسیم شدند؛ گروه اول (شاهد) جیره عادی شامل جو، یونجه و کاه فاقد مکمل سلنیوم در یک دوره ۲۸ روزه دریافت کرد؛ اسبهای گروه دوم علاوه بر جیره عادی، مکمل حاوی سلنیوم معدنی (NaSeO۳) به میزان ۱ میلیگرم به همراه کنسانتره روزانه دریافت کردند و گروه سوم علاوه بر جیره عادی، مکمل آلی سلنیوم یا مخمر سلنیوم به میزان ۱ میلیگرم در یک دوره مشابه دریافت کردند. در روزهای صفر، ۱۴ و ۲۸ از ورید وداج تمام اسبهای شاهد و تیمار خونگیری شد و پس از سانتریفیوژ، سرم جدا و فریز گردید. مقادیر سرمی سلنیم با روش جذب اتمی و گلوتاتیون پراکسیداز سرم با کیت بیوشیمیایی اندازه گیری شد. فعالیت سرمی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز تفاوت معنیداری را بین دو گروه تیمار در مقایسه با گروه شاهد (۰۵/۰ P≤) نشان داد. میانگین غلظت سرمی سلنیوم در روزهای ۱۴ و ۲۸ در گروههای تیمار در مقایسه با گروه شاهد، افزایش معنیداری داشت (۰۰۶/۰ P≤) که این افزایش در گروه دریافت کننده سلنیوم آلی بیشتر بود (۰۰۴/۰ P≤). نتایج مطالعه نشان داد که استفاده از مکمل سلنیوم در یک دوره ۲۸ روزه می تواند سلنیوم مورد نیاز در اسبهای ورزشی را تامین کند و آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز می تواند شاخص مناسبی برای ارزیابی وضعیت سلنیوم در گروههای تحت مطالعه باشد.
نویسندگان
فریماه فرجی
دانش آموخته دکتری حرفه ای دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران- ایران.
سعید عظمایی
گروه علوم درمانگاهی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران- ایران.
احسان ترکی
دامپزشک، بهداشت و بیماری های اسب، تهران- ایران.
بهروز اکبری آدرگانی
سازمان غذا و دارو، ستاد مرکزی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران- ایران.