معرفت به تربیت، عامل سعادت

شناخت جهان بینی می دهد و جهان بینی ایدئولوژی و ایدئولوژی عمل می خواهد درخت معرفت به انسان ایدئولوژی و جهان بینی و شناخت می دهد و تربیت ایجاد تغییرات منظم برای اعمال و رفتار فرد است. تربیت هنری است در پرتو نشو و نمای انسانی، به طور متناسب معرفت شناسی و هستی شناسی یاد می دهد. عظمت روح انسانی و نیاز مبرم به هدایت، جهت سعادت مندی و زندگی هدفدار در دنیای موجود، در طول تاریخ بشریاست که بارها مورد بحث اندیشمندان امر تعلیم و تربیت قرار گرفته است. اندیشمندان و راهبران افکارنوگرا، که رهایی انسان را از گمراهی در پندار و گفتار و کردار خوب یاد کرده اند، اظهار می کنند، ایجاد فضیلت، سبب رشد و کمک به پیشرفت روح وروان با فضای سالم سازی توام می شود ووجود آدمی از بدوتولد تا فرجام عمر، همه برای در دست گرفتن اریکه قدرت زمان است که در تسلط خویشکاری کاری ضروری و غیر قابل انکار می شود. از جهل رهاندن آدمی، تربیت دایمی را در بردارد. هدف تعلیم وتربیت رفاه خویشبختی مردمی است که در جامعه، برای سعادتمند و رفاه زندگی، با هم همکاری دارند. نتیجه این که، برای تکامل در تربیت، نوعی معرفت شناسی و هستی شناسی و ایمان به هدف آفرینش لازم و حتمی است.

کلیدواژه ها:

تربیت ، انسان ، سعادت