بررسی پایداری معماری بومی در فرم دهی ابنیه شهر دزفول نمونه موردی خانه و مدرسه معزی دزفول

معماری بومی ایران جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسب زندگی انسان، به اصول و روش هایی دست پیدا کرده است که به عنوان عاملی مهم میتواند ایفای نقش کند. در پی بررسی هایی که در این مقاله به روش کمی و از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به استخراج مولفه های اصلی تحقیق پرداخته شده است، نشان می دهد طراحی معماری علاوه بر استفاده از پتانسیل های محیطی،می توان از تخریب محیط زیست جلوگیری به عمل آورد و مصداق بارز پایداری در معماری است. عدم توجه به پایداری در معماری ایران و عوامل موثر در آن، پیکری فرسوده از بافت شهری بر جای گذاشته است، بدون شک پیشرفت تکنولوژی امری ضروری است که نمی توان از آن چشم پوشی کرد ولی این عامل نباید ارزش های ما را در زمینه پایداری معماری دستخوش مخاطره نماید. با توجه به اینکه معماری شهرهای کویری ایران دارای پشتوانه ای قوی از جنبه های مختاف است. بنابراین می توان با استفاده از آن به بررسی ویژگی های پایداری در معماری پرداخت. بر همین اساس در پی نتایج به دست آمده از این پژوهش سعی شده است با مطالعه در مورد ویژگی های معماری از نظر پایداری و با بهره گیری از مزایای تکنولوژی در طراحی محیط مسکونی ، فرصتی فراهم شود که در راستای توسعه پایدار در معماری ایران گام هایی برداشته شود.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، معماری بومی ، دزفول ، مدرسه معزی