اصالت صلح با اهل قبله در فقه سیاسی امامیه
محل انتشار: پژوهشنامه مذاهب اسلامی، دوره: 8، شماره: 16
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 213
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MAZHB-8-16_016
تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1401
چکیده مقاله:
قضاوت میان اصالت صلح یا اصالت جنگ یکی از موضوعات تامل برانگیز در اندیشه سیاسی اسلام است. در این میان اثبات اصالت صلح در فقه سیاسی حساسیت های بیشتری دارد. فقه امامیه معمولا به مطرح کردن مباحث جنگ و صلح در مقابل کفار اهتمام داشته، و سخن جامع و مستقلی درباره اهل قبله مطرح نکرده است. محور اصلی مقاله پیش رو این پرسش است که در مواجهه با گروه های مختلف اسلامی، اعم از بغات، محاربان و مخالفان، اصالت صلح حاکم است یا اصالت جنگ یا هیچ کدام؟ مهم ترین ثمره تاسیس این اصل تبیین حکم مصادیق مشکوک در منازعات با اهل قبله است. فرضیه تحقیق پیش رو این است که با بررسی دیدگاه فقهای امامیه از متقدمان و متاخران، و با در نظر گرفتن مبانی فقهی ثابت نزدشان، می توان اصالت صلح با اهل قبله را به عنوان اصلی کلی در رجوع به آن برای مصادیق مشکوک در منازعات پذیرفت. نوشتار حاضر، با روش توصیف و تحلیل یافته های تحقیق مبتنی بر منابع فقهی امامیه، اصالت صلح را تبیین کرده است.
نویسندگان
مهدی درگاهی
استادیار گروه فقه و اصول، جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران.
حامد شاه رفعتی
دانشجوی دکتری شیعه شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران.
مقداد درگاهی
دانش آموخته سطح چهار حوزه علمیه قم، قم، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :