سنجش اثرات حمل و نقل عمومی بر رضایت ساکنین و کسبه پیرامون ایستگاه های مترو(نمونه موردی: شهر شیراز)

یکی از مهمترین ایده هایی که کارشناسان در راستای کاهش ازدحام و ترافیک سواره های شخصی در طول چند دهه اخیر بر آن تاکید دارند، تاکید و سرمایه گذاری در حوزه حمل و نقل عمومی است. مترو یکی از ارکان مهم حمل و نقل عمومی پایدار به شمار می رود که طی سالهای اخیر در همه کلانشهرهای ایران راه اندازی شده و در حال خدمات رسانی به شهروندان است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثرات خطوط مترو در شهر شیراز بر رضایتمندی ساکنین و کسبه محله های بلافصل ایستگاه های مترو است. فرضیه اولیه این تحقیق نیز آن است که احداث ایستگاه مترو تاثیر قابل توجهی در میزان رضایت مردم از سکونت و اشتغال در محیط مسکونیشان نداشته است. روش مورد استفاده در این پژوهش کمی و با رویکرد توصیفی - تحلیلی است. آزمون مورد استفاده برای تایید یا رد فرضیه مورد اشاره، آزمون ویلکاکسون است. یافته های تحقیق نشان میدهد فرضیه تحقیق شیراز (ایستگاه جانبازان ) صحیح نبوده و احداث ایستگاههای مترو در هر دو منطقه معالی آباد (ایستگاه شریعتی) و شهرک فتحیه واقع در بلوار مدرس تاثیر بسزایی در افزایش رضایت مردم از سکونت و اشتغال در محیط مسکونیشان داشته است. نتایج این پژوهش بر این موضوع تاکید دارد که توسعه حمل و نقل عمومی به خصوص در مناطق متوسط و کم برخوردار می تواند موجب کاهش هزینه های آمد و شد شده و در نتیجه منجر به تقاضای بیشتر در استفاده از حمل و نقل عمومی شود و همین موضوع در بلندمدت می تواند نفعی دوسویه برای شهروندان و مدیریت شهری فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

آزمون ویلکاکسون ، ایستگاه مترو ، حمل و نقل عمومی ، رضایت از محیط مسکونی ، شیراز