حسابرسی ثبت گزارش های پرستاری در بخش های عمومی و ویژه بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل

سابقه و هدف: گزارش های پرستاران از مهم ترین مستندات قانونی نشان دهنده وضعیت عمومی بیماران است. گزارش های پرستاری باید کامل و دقیق باشد؛ چراکه در صورت متهم شدن به قصور، می توان به آن استناد کرد. پژوهش حاضر قصد دارد به حسابرسی ثبت گزارش های پرستاری در بخش های عمومی و ویژه بیمارستان شهید یحیی نژاد در دانشگاه علوم پزشکی بابل بپردازد.. مواد و روش: مطالعه حاضر، مقطعی و گذشته نگر است که با بررسی پرونده بیماران در بخش های عمومی و ویژه با استفاده از چک لیست اعتباربخشی وزارت بهداشت، جهت ارزیابی گزارش های پرستاری انجام شده است. جامعه آماری موردمطالعه شامل ۲۵۰ پرونده بیمار و گزارش پرستاری مربوط به ۱۲۴ پرستار، متشکل از ۱۰۵ نفر خانم و ۱۹ نفر آقا بودند. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که میانگین نمرات گزارش ها در بین پرستاران ۳۸.۱۲±۵۴.۷۷ بود. پرستاران با مدرک کارشناسی ارشد به طور معناداری نمرات بیشتری از پرستاران با مدرک کارشناسی دریافت کردند (۰/۰۴۷=P). نتایج آزمون من-ویتنی نشان داد که نمرات گزارش های پرستاری در بین بخش های ویژه و عمومی (۰/۱۸۷=P) اختلاف معنی داری نداشت. کار آیی پرستاران باسابقه کاری زیر ۱۰ سال بیشتر از سایرین بود (۰/۰۰۱=P) خلاصه شده است نتیجه گیری: به طورکلی رابطه سطح دانش، معلومات و دقت در گزارش نویسی مشهود است؛ لذا نقش آموزش باکیفیت و کمیت بالاتر در بهبود گزارش ها انکارناپذیر است. همچنین می توان به جایگزینی پرستاران باسابقه زیاد از طریق همکاران جوانشان اعتماد کرد.  

کلیدواژه ها:

A ، گزارش پرستاری ، حسابرسی ، دانش ، عملکرد