بررسی ساختار عاملی جهت گیری های هدفی پیشرفت دانشجویان با تاکید بر جهت گیری دینی

هدف این پژوهش رواسازی مقیاس جهت گیری های هدفی پیشرفت دانشجویان با تاکید بر جهت گیری های دینی است. جامعه پژوهشی شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد است. نمونه شامل ۳۳۵ دانشجوی کارشناسی از رشته های مختلف بودند که با استفاده از روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران و خرده مقیاس جهت گیری هدفی دینی محقق ساخته استفاده شد. برای تحلیل داده ها، از ضریب آلفای کرانباخ، تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. همسانی درونی مقیاس کلی اهداف پیشرفت و خرده آزمون های تبحری، عملکردی رویکردی، عملکردی اجتنابی و دینی با استفاده از آلفای کرانباخ به ترتیب (۸۹/۰، ۸۹/۰، ۸۲/۰، ۷۹/۰ و ۹۲/۰) محاسبه شد. ساختار عاملی مولفه های اهداف پیشرفت در نمونه انتخابی به روش تحلیل عاملی تایید شد. در مجموع چهار عامل اهداف پیشرفت، ۰۵/۶۲ درصد واریانس اهداف پیشرفت تحصیلی دانشجویان را تبیین کردند. همچنین نتایج نشان داد که میزان جهت گیری عملکردی- رویکردی و عملکردی- اجتنابی و نیز جهت گیری دینی دانشجویان دختر بالاتر از همتایان پسر آنهاست. 

کلیدواژه ها:

رواسازی ، اهداف پیشرفت ، تبحری ، عملکردی و جهت گیری دینی