بررسی اثربخشی برنامه ویژه آموزش و درمان کودکان خودمانده (انیسم) بر کارکردهای اجرایی آنان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه ویژه آموزش و درمان کودکان خودمانده (اتیسم) بر کارکردهای اجرایی آنان بود.روش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی است و از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان اتیسم ۱۷-۸ ساله مدارس اراک می باشد. ۱۶ دانش آموز مدرسه اتیسم اراک به صورت در دسترس انتخاب و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. همه شرکت کنندگان گروه آزمایش طی ۱۵ جلسه در برنامه درمانی ویژه آموزش و درمان کودکان خودمانده (اتیسم) شرکت کردند، در حالی که شرکت کنندگان گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را دریافت کردند. داده ها از طریق ابزارهای پژوهش شامل: آزمون برج لندن، آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین و آزمون عصب روانشناختی کولیج جمع آوری شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس افزایش معناداری در کارکردهای اجرایی (بازداری و انعطاف پذیری شناختی در گروه آزمایش نشان داد. علاوه بر این نتایج تفاوت معناداری در کارکرد اجرایی بازداری در گروه آزمایش نشان نداد. نتیجه گیری: این یافته ها نشان میدهد که برنامه ویژه آموزش و درمان کودکان خودمانده (اتیسم) بر کارکردهای اجرایی انعطاف پذیری شناختی و بازداری) موثر است.