مقایسه بازی درمانی و قصه گویی برکاهش اضطراب دانش آموزان دبستانی دارای اختلال دیکته مقطع ابتدایی شهر گچساران

زمینه و هدف: هدف این پژوهش مقایسه بازی درمانی و قصه گویی بر کاهش اضطراب دانش آموزان دبستانی دارای اختلال دیکته مقطع ابتدایی شهر گچساران بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال دیکته دبستانی منطقه چهار شهر تهران که تعداد آن ها ۵۰ نفر هستند. در این پژوهش ۳۰ دانش آموز دارای اختلال دیکته به عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده در دو گروه آزمایش بازی درمانی و قصه گویی (هر گروه ۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) انتخاب شدند. گروه آزمایش بازی درمانی ۱۱جلسه ۴۵ دقیقه ای آموزش بازی درمانی و گروه آزمایش قصه گویی ۹ جلسه ۶۰ دقیقه ای دریافت کردند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه اضطراب بک (۱۹۸۸) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد.. یافته ها: نتایج نشان داد بین اثربخشی بازی درمانی و قصه گویی بر اضطراب دانش آموزان دارای اختلال دیکته در سطح ( ۲/۴۰ = F و۰/۱۱۳= P) تفاوت معناداری وجود نداردنتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه که روش قصه گویی و بازی درمانی هر دو می توانند در کاهش نشانه های اثربخشی مطلوب داشتند، می توان از آن ها در آموزش و درمان مشکلات کودکان دارای اختلال دیکته استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، قصه گویی ، اضطراب ، دانش آموزان دارای اختلال دیکته.