انرژی زیست توده الگوی نوین مناسب در بحران مصرف سوختهای فسیلی

اصطلاح پایداری sustainability) برای نخستین بار در سال 1986 توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست تحت عنوان ( رویارویی با نیازهای عصر حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده برای برآوردن نیازهایشان ) ، مطرح شد و هر روز بر ابعاد و دامنه آن افزوده می شود تا استراتژی های مناسبی پیش روی جهانیان قرار گیرد . امروزه نگرش نوین جهان به انرژی در جهت تجدید پذیری بسیار پر رنگ گشته که زیست توده یا بیوماس بعنوان یک انرژی تجدید پذیر و همراستا با محیط جایگزین مناسبی جهت تولید انرژی می باشد . روش انجام پژوهش مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای و اسنادی است که در بحران استفاده از سوختهای فسیلی و عوامل مخرب ناشی از آن صورت گرفته . هدف از مطالعات و بررسی های تحلیلی و تکمیلی انجام شده در مورد استفاده از انرژی زیست توده جهت تولید انرژی ، بررسی بحران زیست محیط و جایگزینی و اصلاح منابع مورد مصرف جهت تولید انرژی و ایجاد چرخه تعادلی در طبیعت و استمرار چرخش الگوهای تولید به مصرف و مصرف به تولید در جهت رفع بحران های زیست محیطی که در جریان صنعتی شدن جهان رشد می کند ، می باشد . در نهایت این نتیجه حاصل می گردد که معیار های مربوط به تولید و مصرف انرژی و گرایش در جهت جهانی شدن ، نمودی از اتخاذ روند تعاملی در جهت تولید انرژی از مصرف و ایجاد چرخه طبیعی و همگن در جهت تولید و جایگزینی انرژی زیست توده با انرژی های مخرب محیط زیست می باشد

کلیدواژه ها:

زیست توده ، پایداری ، سوخت های فسیلی ، چرخه تعادلی