تاثیر شهر نشینی بر مصرف انرژی های تجدید پذیر و تجدید ناپذیر در کشورهای در حال توسعه

زمینه و هدف : با توجه به گسترش سریع جامعه شهری و افزایش مصرف انواع انرژی در کشورهای در حال توسعه،  بررسی ارتباط میان شهرنشینی و مصرف انرژی ضروری است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه شهرنشینی و مصرف انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر در کشورهای منتخب در حال توسعه است. روش بررسی: در این تحقیق با استفاده از روش گشتاورهای تعمیمیافته (GMM)  و با استفاده از دو مدل به بررسی تاثیر نرخ شهرنشینی بر مصرف  انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر پرداخته شده است. این مطالعه برای  ۴۴ کشور و برای دوره  ۲۰۱۸-۱۹۹۶ انجام شده است . برآورد مدلها به کمک نرم افزار stata   صورت گرفته است.  مدل تحقیق حاضر برگرفته از مدل خطی سلیم است. همچنین این مطالعه در سال ۱۳۹۸ انجام شده است. یافته ها: بر اساس نتایج این تحقیق هر ۱۰ درصد افزایش در نرخ شهر نشینی موجب افزایش  یک درصدی در مصرف انرژی های تجدیدپذیر در کشورهای در حال توسعه می شود.  هر۱۰ درصد افزایش در نرخ شهر نشینی موجب افزایش۲/۴ درصدی در مصرف انرژی های تجدیدناپذیر در این کشورها  می شود.  بنابراین در کشورهای در حال توسعه تاثیر نرخ شهرنشینی بر مصرف انرژیهای تجدیدناپذیر بیشتر از انرژیهای تجدیدپذیر است.  بحث و نتیجه گیری:  دلیل مصرف بیشتر انرژی تجدیدناپذیر در کشورهای در حال توسعه، وابستگی بیشتر وسایل گرمایشی و وسایل حمل و نقل  عمومی و خصوصی این کشورها به انرژی های تجدید ناپذیر است که باید به تدریج تغییر یابد. این  امر نیز نشانگر پایین بودن آگاهی و دانش جمعیت در مورد الگوهای مصرفی و همچنین پایین بودن سطح تکنولوژی در این دسته از کشورها است.  

کلیدواژه ها:

شهر نشینی ، مصرف ، انرژیهای تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر ، رهیافت گشتاورهای تعمیم یافته