شناسایی پارامترهای موثر میزان انتشار صوت در فرآیند ماشین کاری چوب با رویکرد ارگونومیک

آلودگی صوتی یکی از مهم ترین عوامل فیزیکی زیان آور در محیط های کاری در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه محسوب می شود. در این مطالعه به بررسی اندازه­گیری میزان انتشار صوت در فرآیند برش­کاری چوب­های بومی ایران و ارزیابی ارگونومیکی استفاده از گوشی محافظ پرداخته شده است. از سه گونه چوبی توسکا، چنار و ممرز با رطوبت تعادل ۱۲ درصد و ماشین برش­کاری دورکن فلدر جهت ارزیابی سطح آلودگی صوت در فرایند ماشین کاری استفاده شد. همچنین، جهت ارزیابی صدا از دستگاه صوت­سنج دیجیتالی مدل بنتک (GM۱۳۵۶) در فرآیند برش استفاده شد. نتایج نشان داد با افزایش وزن مخصوص چوب میزان انتشار صدا افزایش یافته است که بیشترین فرکانس صدا در چوب ممرز مشاهده شد. نتایج حاصله نشان داد به طورکلی با افزایش پارامترهایی نظیر، تعداد دوران تیغه، شکاف برش، قطر تیغه، سرعت تغذیه، استفاده از تیغه برش خط­زن و افزایش طول عمر کارکرد تیغه اره، میزان انتشار صوت افزایش می­یابد. استفاده از تیغه اره با تعداد دندانه بیشتر، تیغه اره دارای شکاف انبساط و استفاده از گونیا در فرآیند برش­کاری چوب باعث کاهش انتشار صوت شد. همچنین، نتایج نشان داد، استفاده از گوشی محافظ در آلودگی صوتی بسیار مفید بوده و میزان انتشار صوت را تا ۳۸ دسی­بل کاهش می­دهد. بر اساس یافته­های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که میزان تغییرات دانسیته چوب در گونه­های بومی ایران از فاکتورهای اساسی در میزان انتشار صوت بوده و استفاده از گوشی محافظ باعث کاهش آسیب­های احتمالی ناشی از آلودگی صوتی در فرایند برش­کاری می­گردد.

کلیدواژه ها:

ماشین دورکن ، پارامترهای ماشین کاری ، دستگاه صوت سنج ، ارگونومی ، انتشار صوت