اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر تاب آوری و سازگاری زناشویی در زوجین

با مرور رویکردهای مختلف، مطالعات انجام شده در ارتباط با درمان شناختی رفتاری، و توجه به مشکلات زوجین در جامعه امروزی، به نظر میرسد که درمان شناختی رفتاری بتواند بر کاهش مشکلات زوجین اثرگذار باشد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری، بر تاب آوری و سازگاری زناشویی در زوجین بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کارکنان بیمارستان مادر و کودک غدیر شهر شیراز بود، که تعداد ۵۲ نفر از آنها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامه سازگاری زناشویی لاک و والاس (۱۹۵۹)، و تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، در اختیار آنان قرار گرفتند (پیش آزمون).۴۰ نفر ۲۰) زن و ۲۰ مرد) که نمرات کمتری در پرسشنامه ها کسب کرده بودند انتخاب، و با روش تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۰ زن و ۱۰ مرد) تقسیم شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. گروه آزمایش تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. سپس پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از تحلیل کواریانس استفاده شد. تحلیل کواریانس نشان داد، که درمان شناختی رفتاری بر تاب آوری و سازگاری زناشویی زوجین، تاثیر مثبت و معناداری دارد. نتایج نشان دادند که درمان شناختی رفتاری بر تاب آوری و سازگاری زناشویی در زوجین اثربخش می باشد. در نتیجه استفاده از این درمان برای بهبود روابط زناشویی زوجین مفید می باشد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، تاب آوری ، سازگاری زناشویی ، زوجین.