بررسی طراحی اقلیمی بومی در راستای کاهش مصرف انرژی (مناطق کوهستانی و مرتفع فلات)

با توجه به افزایش مصرف سوخت و انرژی و افزایش الودگی هوا و محیط زیست و همین طور خطر کاهش سوخت های فسیلی و منابع زیرزمینی انرژی سعی شده است در این تحقیق به بررسی طراحی اقلیمی بومی ایران (در مناطق کوهستانی و مرتفع فلات) پرداخته شود و از ان در راستای بهبود و کاهش مصرف انرژی استفاده شود. در چند دهه اخیر معماری ایران دچار چالش های بسیاری شده است و بدون توجه به ساختارهای سنتی گذشته در شهرهای مختلف ساخت و سازهای بسیاری انجام شده است. این مقاله طراحی اقلیمی بومی را روشی موثر در راستای کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها معرفی می نماید که می توان از قابلیت های ان در معماری و شهرسازی معاصر نیز استفاده نمود. معماران گذشته و سنتی ایران کاملا با اقلیم و اب و هوای ناحیه ای که در ان قصد خانه سازی داشتند اشنا بودند و با توجه به مسائل و مشکلات هر اقلیم راه حلی معمارانه در ابنیه سنتی اجرا میکردند تا اسایش هر چه بیشتر ساکنان ان منطقه را به وجود اورند. در مناطق کوهستانی و مرتفع فلات نیز چنین اصلی در معماری بومی رعایت شده است و خانه ها کاملا سازگار با محیط و اقلیم شکل گرفته اند و از این رو می توان معماری و شهرسازی بومی در مناطق کوهستانی و مرتفع فلات پرداخته شده و سپس در مورد کارکردها و پتانسیل این فضا ها در معماری گذسته و تاثیرات ان در کاهش مصرف انرژی و انچه می تواند در معماری معاصر موثر باشد بحث شده است.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، مناطق کوهستانی و مرتفع فلات ، انرژی ، معماری پایدار