کارکرد ازدواج موقت در نظام حقوق خانواده در دوران ساسانی
محل انتشار: دوفصلنامه هفت آسمان، دوره: 23، شماره: 81
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 143
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HAFT-23-81_004
تاریخ نمایه سازی: 1 خرداد 1401
چکیده مقاله:
جامعه معاصر ایران نوع خاصی از ازدواج را می پذیرد که چهار مکتب فقهی سنی آن را جایز نمی شمرند. نکاح موقت، که در منابع عربی «متعه» و در متون فارسی «صیغه» خوانده می شود، وصلتی است برای محدوده زمانی معین که عقد آن می تواند مدت زمان مشخصی از یک تا چند روز، چند ماه یا چند سال را در بر گیرد. مولفان اهل سنت این نوع زناشویی را به طور کلی با حقوق اسلامی بیگانه می دانند. نویسنده استدلال می کند چون این نوع نکاح میان شیعیان سوریه، لبنان و عراق رواج ندارد و فقط در ایران دیده می شود، باید آن را بازمانده سنتی از ایران پیش از اسلام دانست. او پس از بررسی متون حقوقی پهلوی، مانند مادیان هزار دادستان و دادستان دینی، به این نتیجه می رسد که ازدواج موقت در ایران ساسانی ریشه دارد و هیچ شباهتی با متعه و رسم کهن عربی در این باب ندارد که تصور شود این نوع ازدواج تحت تاثیر عرف عرب یا قوانین اسلام وارد جامعه اسلامی شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد شکری فومشی
استادیار گروه ادیان شرق، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
فاطمه شکری فومشی
کارشناس ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه زارلند، زابروکن، آلمان
مریم احمدپور
دانشجوی دکتری ادیان ایرانی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :