کاربرد زمین گرمایی در کاهش مصرف انرژی در ساختمان

امروزه یکی از مهمترین مشکلاتی که بشر با ان مواجه گردیده است مصرف بی رویه سوختهای فسیلی می باشد. با توجه به این که این منبع انرژی رو به اتمام بوده و زندگی انسانها به آن وابسته گردیده و مصرف این وع سوختها با تولید گازهایی از قبیل دی اکسید کربن و در نتیجه گرم شدن کره زمین و تغییرات نامطلوب اقلیمی همراه است ، استفاده از منابع جایگزین و تجدید پذیر یک ضرورت انکارناپذیر محسوب می گردد. ساختمانها و بویژه ساختمانهای آموزشی مراکز عمده مصرف انرژی می باشند. توجه به صرفه جویی در این بخش بسیار با اهمیت خواهد بود. کشورهای توسعه یافته هم اکنون در حال استفاده و ارتقا روشهای نوینی در زمینه انرژیهای تجدید پذیر و از جمله انرژی زمین گرمایی هستند. و پرداختن به این مهم برای کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه از جمله ایران امری حیاتی می باشد . در پژوهش حاضر با روشی تحلیلی ابتدا به بررسی روشهای نوین استفاده از زمین گرمایی در کشورهای توسعه یافته پرداخته و سژس با توجه به ارتباط آن روشها با معماری بومی ایران و معماری امروز استفاده از روشهای نوین در معماری ایران امکان سنجی می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری ایران ، زمین گرمایی ، مصرف انرژی ، ساختمانهای آموزشی ، روشهای نوین