بازتاب اسطوره رستم در غزلیات

رستم بدون شک یکی دوستداشتنی ترین چهره زبان و ادبیات پارسی است که به لطف هنر فردوسی در ذهن و زبان ایرانیان جاخوش کرده است. این چهره اساطیری حقیقت وجود ایرانیان را به بهترین شکل نمایان میکند و علاوه بر رسوخ در خرد جمعیمردمان کوچه و بازار، در آثار بزرگان ادب پارسی جایگاه ویژهای دارد. رستم نه به خاطر زور بازو نشانه های پهلوانی بلکه عناصربی بدیل فرهنگ ایرانی از دینمداری و خردورزی گرفته تا رادمردی و راستگویی توانسته است به ادبیات عرفانی و تعلیمی راهپیدا کند و قرنها در آثار اندیشمندان جریان داشته باشد؛ تا آنجا که در قالب غزل که متعالی ترین نمود ادبیات عرفانی است،رستم حضور دارد و شاعران بزرگ ایران در غزلهای شورانگیز خود، رستم را پس از مرگی ناجوانمردانه و اجباری، حیاتی دوبارهبخشیده اند. در این عرصه گرچه مولانا، سعدی و سنایی پرچمدارند اما رستم در غزلیات تمام نشدنی همه شاعران درخششیانکارناپذیر دارد و با کلاهخود و زره در ادبیات عاشقانه و عارفانه خودنمایی میکند.

کلیدواژه ها:

رستم ، غزل ، فردوسی ، شاهنامه ، غزلیات