تشخیص نارساخوانی با استفاده از تحلیل پتانسیل های برانگیخته ی مغزی مبتنی بر تکنیک های یادگیری ماشین

نارساخوانی یکی از اختلالات شایع یادگیری است که درواقع ناتوانی در خواندن، نوشتن و هجی کردن کلمات است. میزانشیوع این اختلال بین ۵تا ۱۲درصد جمعیت است. نارساخوانی به علت نقصان بینایی و شنوایی، عقب ماندگی ذهنی، آسیبمغزی و کمبود استعداد نیست؛ بلکه در این عارضه بخشی از مغز در تبدیل تصاویر دریافت شده از چشم و شنیدن صداها ازگوش به زبان قابل فهم، ناتوان است. کودکان مبتلا به نارساخوانی اغلب از احساسات منفی مثل عزتنفس پایین، ناامیدی وعصبانیت رنج میبرند. ازاین رو تشخیص زودهنگام نارساخوانی بسیار مهم است. تشخیص نارساخوانی به طور سنتی با استفادهاز آزمون های رفتاری مختلف انجام میشود که علاوه بر زمانبر بودن، مستعد خطا هستند. به همین دلیل محققان طیفوسیعی از روشها برای تشخیص نارساخوانی ارائه داده اند که شامل تکنیک های مبتنی بر بازی، ثبت و نوشتن تصاویر، ردیابیحرکت چشم، تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی و ساختاری میباشند. هدف این مقاله بررسی نقش مولفه هایبرانگیخته ی مغزی(ERP) ثبت شده حین انجام تکلیف نمایش عملکرد پیوسته در تشخیص نارساخوانی است، به این منظورپس از استخراج مولفه های N۱۷۰ ،N۱۰۰ ،LPC ،P۳۰۰ ،p۲۰۰ ،P۱۰۰ و N۴۰۰ از سیگنال ERP و کاهش ابعاد داده هابا استفاده از روش حداقل افزونگی-حداکثر ارتباط، با اعمال طبقه بند ماشین بردار پشتیبان به دسته بندی دو گروه نرمال ونارساخوان پرداختیم. نتایج الگوریتم پیشنهادی در حالت دوم تکلیف نمایش عملکرد پیوسته، صحت ۸۶/۱۱% و حساسیت ۸۸/۸% را در تشخیص نارساخوانی نشان میدهد. این نتایج بیانگر این است که نارساخوانها در مهار تصمیم اولیه ی خود و تحلیل درست و به موقع محرکها، اغلب ناتوان هستند.

کلیدواژه ها:

الکتروانسفالوگرافی ، پتانسیل مربوط به رویداد ، تکلیف نمایش عملکرد پیوسته ، حداقل افزونگی-حداکثر ارتباط ، ماشین بردار پشتیبان ، نارساخوانی