بررسی عددی و آزمایشگاهی احتراق مشعل گازسوز، جهت کاهش طول شعله و جلوگیری از آسیب به انتهای بویلر

از مشکلات موجود در ا ستفاده از مشعل های صنعتی، عدم هماهنگی ابعاد شعله با محفظه احتراق است. طول و قطر شعله از پارامترهای کلیدی طراحی مشعل هستند. به طوری که لازم است، طول شعله حداکثر برابر هشتاد درصد طول محفظه احتراق باشد. نزدیک بودن سر شعله به انتهای محفظه احتراق موجب افزایش درجه حرارت انتهای بویلر، آسیب رسیدن و کاهش عمر مفید آن میگردد. در این مقاله سعی برآن است که با تنظیم ابعاد شعله مشعل، طول محفظه احتراق یک بویلر بخار که توان ورودی ۱۲ مگاوات دارد، کاهش یابد، به نحوی که برای جانمایی بویلر در کاربرد مورد نظر مناسب گردد. قابل ذکر است بویلری با این ظرفیت مطابق ا ستاندارد ملی ۷۵۹۵، دارای حداقل طول ۷/۶ متر و حداقل قطر ۱/۲ متر ا ست. در برخی از کاربردها نیاز است تا با افزایش قطر و کاهش طول بویلر همزمان با ثابت نگه داشتن ظرفیت، جانمایی بویلر، متناسب با ابعاد موتورخانه تنظیم گردد. بنابراین جهت ایجاد شعله ی مناسب، لازم است با تعبیه پره های چرخاننده جریان و نیز تغییر در زاویه خروج گاز از نازل های سوخت در م شعل، قطر شعله افزایش و طول آن کاهش داده شود، به گونه ای که ظرفیت بویلر ثابت مانده و میزان آلایندگی ها در کلاس مجاز بیان شده در ا ستاندارد ملی ۷۵۹۵، قرار گیرند. برر سی طول شعله در بررسی های تجربی و عددی، نشان دهنده آن است که با جایگزین کردن چرخاننده هوا به جای استفاده از دیفیوزر، که موجب افزایش سرعت های شعاعی و مما سی مخلوط هوا و سوخت خواهد شد، میتوان شعله ای با طول کوتاه تر و قطر بیشتر ایجاد نمود.

کلیدواژه ها:

مشعل گازسوز ، پره های چرخاننده ، آلایندگی های احتراق ، بویلر ، محفظه ی احتراق