ایجاد ساختار متغیر در سری حرارتی مشعل گازسوز، جهت افزایش نسبت تبدیل تا ۱:۱۰

یکی از پارامترهای مهم در احتراق م شعله ای صنعتی، به خصوص در مشعل های مادولار، نسبت تبدیل یا گستره تنظیم است. نسبت تبدیل، حاصل کسری ظرفیت بیشینه ی قابل دسترس به ظرفیت کمینه قابل دسترس، در شرایط استاندارد است. افزایش نسبت تبدیل، موجب بهبود قابلیت مانور پذیری در تنظیم مشعل بر مبنای طیف و سیع تری از نیاز حرارتی می شود. این مو ضوع، موجب کاهش خاموشی های متوالی و به تبع آن، کاهش ضررات ناشی از تنش های حرارتی و افزایش عمر بخش های الکترونیکی میشود. در صورتی که بتوان نسبت تبدیل بالا را بر روی مشعل مادولار ایجاد کرد، ترکیب این دو با یکدیگر، موجب افزایش راندمان (نا شی از کاهش اتلافات چیلری در سیکل خاموشی)، بهبود عمر ادوات، کاهش نیروی بازرسی، کاهش برق مصرفی و ... خواهد شد. در این مقاله با در دست داشتن دانش طراحی مشعل ۵ مگاوات با نسبت تبدیل ۱:۵ و مشعل ۱۰ مگاوات با نسبت تبدیل ۱:۳، به طراحی مشعل ۱۰ مگاوات مادولار که با استفاده از یک مکانیزم رباتیک، میتواند ن سبت تبدیل ۱:۱۰ را ایجاد نماید، پرداخته شده ا ست. ابتدا شبیه سازی هندسه طراحی شده اولیه در بازه ظرفیت های کاری مشعل در نرم افزار فلوئنت انجام شده است، نتایج این شبیه سازی ها، دستیابی به میزان آلاینده های تولیدی در کلاس مجاز، مطابق استاندارد ملی ۷۵۹۵ و مطابق با داده های تجربی است.

کلیدواژه ها:

مشعل گاز سوز ، نسبت تبدیل ، خا صیت مادولار ، اتلافات چیلری ، ساختار متغیر