ارتقاء تاب آوری بوم شناسانه با رویکرد شهرسازی بیوفیلیک

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاب آوری بوم شناسانه با رویکرد شهرسازی بیوفیلیک می باشد که ا استفاده از روش تحلیلی به بررسی آن پرداخته شده است. با افزایش تهدیدات تغییرات آب وهوایی، آلودگی و تقلیل منابع طبیعی و تنوع زیستی، تغییر در سبک زندگی و بهره گیری از محیط زیست ضروری به نظر می رسد. ایده طراحی شهری بیوفیلیک یا شهری با رشد هماهنگ زیستی، پیشنهادی است در مقابل افزایش روزافزون این فشارها. طراحی بیوفیلیک می تواند در کاهش استرس، افزایش خلاقیت و روشنی بخشی به افکار و در نهایت، ایجاد سلامتی و تسریع در روند بهبود زندگی انسان، مفید باشد. به همین دلیل، روی آوردن به این ایده توسعه شهری برای همه ساکنین شهرهای زمین، ضروری است که هر چه بیشتر به سمت رفع معضلات ناشی از آلودگی محیط زیست، گام های اساسی بردارند. شهر در بستر محیط طبیعی شکل گرفته است و به نوعی جزئی از طبیعت محسوب می شود. طراحی شهر در گذشته بر مبنای توجه به ویژگی ها و خصایص طبیعی انجام می شد، اما طی سال های اخیر این هم زیستی و رابطه متعامل با طبیعت به دست فراموشی سپرده شده است. افزایش روز افزون و بی رویه جمعیت شهرهای جهان به خصوص شهرهای کشورهای در حال توسعه، مصرف منابع شهری را افزایش داده و طراحی نامتناسب و بدون برنامه نیز موجب شده تا شهرها و ساکنان آن با مشکلات عدیده زیست محیطی دست به گریبان باشند.مدیران و برنامه ریزان در بعضی شهرها، بازنگری جدی در روند طراحی و برنامه ریزی شهری خود داشته و توانسته اند هرچه بیشتر بسترها و زیرساخت های لازم را برای برقراری رابطه دوسویه و متعامل با طبیعت فراهم کنند. طراحی شهری بیوفیلیک در راستای تحقق چنین شهری گام می دارد. شهرهای بیوفیلیک، تعادل و تعاملی را با طبیعت برقرار کرده اند. بیوفیلیک در حوزه های مختلف از جمله شهر بیوفیلیک، معماری بیوفیلیک و پدیده هایی که به نوعی سازگاری با طبیعت را مدنظر قرار می دهند، مورد بررسی قرار می گیرد. هرچه سازگاری و تعامل میان شهر و طبیعت بیشتر برقرار شود، زیست پذیری و کیفیت زندگی برای ساکنان و گردشگران بیشتر خواهد بود. توجه به پوشش گیاهی و فضای سبز، توجه به عناصر طبیعی مثل آب، جهت گیری شهر نسبت به تابش خورشید، تناسبات و اندازه شهر موجب سازگاری بیشتر با طبیعت می شود، در حالی که متاسفانه امروزه اندازه و تراکم ها در شهرها چندان سازگاری با طبیعت ندارد.شهر بیوفیلیک باید فارغ از آلودگی های صوتی، منظری، هوا و آب باشد و بسیار مهم است که رابطه متعامل با طبیعت همانند گذشته برقرار شود تا بسیاری از آلودگی های امروز شهرها به تدریج از میان برود. در راستای ایجاد طراحی شهری بیوفیلیک، نیاز است شهر با مصالح بومی و موادی که در محیط طبیعی شهر وجود دارد، ساخته شود تا رابطه شهر و طبیعت به صورت متعامل برقرار شود در حالی که امروزه مصرف سوخت و انرژی های فسیلی در شهرها مشکلات زیادی را ایجاد کرده است، توجه به جانوران، درختان بومی و حفظ و نگهداری آنها، همینطور توسعه نمای پنجم در ساختمان ها و ساختار شهر بسیار مهم و حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، بوم شناس ، شهرسازی بیوفیلیک