بررسی عوامل موثر بر تغییرات مکانی عنصر آهن و منگنز قابل جذب در خاکهای شالیزاری و پهنه بندی آن در مقیاس ناحیه ای

آهن و منگنز از عناصر ریز مغذی مهم در گیاه برنج هستند، بنابراین تشخیص وضعیت این عناصر در خاک های شالیزاری برای دسترسی به عملکرد بهینه، اهمیت دارد. هدف این مطالعه ارزیابی عوامل مؤثر و انتخاب مناسب ترین روش درون یابی برای تعیین توزیع مکانی آهن و منگنز قابل دسترس گیاه در اراضی شالیزاری گیلان مرکزی است. برآورد و درون یابی متغیرها با دو روش کریجینگ و وزن دهی عکس فاصله با پارامتر نمایی یک تا چهار انجام شد و بهترین تخمین گر جهت درون یابی مقادیر متغیرها در نقاط نمونه برداری نشده با استفاده از آماره های ارزیابی میانگین خطا و ریشه میانگین مربعات خطای نرمال شده، انتخاب گردید. تغییرات مکانی آهن و منگنز قابل دسترس در منطقه مورد مطالعه تصادفی و در نتیجه این دو متغیر از عدم وابستگی مکانی برخوردار بودند. روش وزن دهی عکس فاصله به علت فقدان ساختار مکانی در متغیرهای مورد مطالعه، موفق تر از روش کریجینگ بود. آهن و منگنز دارای ضریب تغییرات بیش تر از 25 درصد بوده و آهن دارای چولگی کمتر از یک بود. بر پایه این خصوصیات آماری برآوردهای با پارامتر نمای یک در روش وزن دهی عکس فاصله از صحت بیشتری برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

درون یابی ، خاک های شالیزاریری ، روش وزن دهی عکس فاصله (IDW) ، ‌سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) کریجینگ