مقایسه دلبستگی به مکان، استرس زندگی دانشجویی و انگیزش تحصیلی در دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه‎ ‎های دولتی شهر تهران

امروزه دانشجویان زیادی برای ادامه تحصیل از زادگاه خود فاصله گرفته و در شهر جدید با مشکلاتی مواجه می شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دلبستگی به مکان، استرس زندگی دانشجویی و انگیزش تحصیلی در دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه های دولتی شهر تهران انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی و علی- مقایسه ای است و جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه های دولتی شهر تهران مشغول به تحصیل در نیم سال دوم سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بودند که از آن میان نمونه ای به حجم ۱۹۵ نفر از دانشجویان بومی و غیربومی دختر و پسر به روش نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار سنجش شامل مقیاس دلبستگی به مکان ویلیامز و رگنباک (۱۹۸۹)، مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۰) و مقیاس استرس زندگی دانشجویی گادزلا و بال اغلو (۲۰۰۱) است. نتایج حاصل از اجرای تجزیه و تحلیل چندمتغیره نشان داد که دانشجویان در دو گروه بومی و غیربومی در دلبستگی به مکان (۰۰۱/۰p<،۸۷/۱۱=F)، استرس زندگی دانشجویی  (۰۰۱/۰p<،۳/۴=F) و انگیزش تحصیلی درونی (۰۰۱/۰p<،۳۶/۳=F) با یکدیگر تفاوت معناداری داشته، اما از حیث انگیزش تحصیلی بیرونی با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (۱/۰p>،۷۱/۱=F). زمینه سازی امکان ادامه تحصیل دانشجویان در زادگاه خود و آماده سازی آن ها در حین ورود به دانشگاه می تواند نقش موثری در کاهش استرس ناشی از زندگی در خوابگاه و افزایش بازدهی تحصیلی در دانشجویان گردد.

کلیدواژه ها:

دلبستگی به مکان ، استرس زندگی دانشجویی ، انگیزش تحصیلی