تاثیر روابط سیاسی هیئت مدیره و کیفیت انتشار و افشای اطلاعات بر سود تقسیمی شرکت ها

به دلیل نقش با اهمیت سیاست تقسیم سود در تصمیم ­گیری­ مدیران شرکت ها، آگاهی از عوامل تعیین کننده تقسیم سود ضمن آن که تصویر روشنی از توان توزیع نقدی شرکت­ها ارایه می­ دهد، امکان برآورد رفتار آتی آن­ها را نیز فراهم می ­سازد. شواهد مطالعاتی حاکی از نقش ماهیت افشای اطلاعات شرکت ها و نوع روابط شرکت ها با کانون قدرت سیاسی در زمینه تقسیم سود است. هدف مقاله حاضر مطالعه تاثیر روابط سیاسی هیات مدیره، کیفیت افشاء و انتشار اطلاعات بر سود تقسیمی شرکت­ها است. فرضیه ­های پژوهش از طریق نتایج برازش مدل ­های رگرسیون چند متغیره با بکارگیری داده­ های ترکیبی شرکت/ سال با اثرات ثابت و روش حداقل مربعات تعمیم یافته ارزیابی گردیده ­اند. برای این منظور، تعداد ۲۰۴ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال­های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۷ طبق روش حذفی سیستماتیک به عنوان نمونه آماری پژوهش، غربالگری شدند. طبق یافته­ های پژوهش در شرکت­ هایی که هیات مدیره آن­ها از روابط سیاسی دولتی برخوردار بوده ­اند، نسبت تقسیم سود بالاتری قابل مشاهده است. این نتایج منطبق با دیدگاه مطرح در فرضیه علامت دهی است. همچنین، شرکت­ هایی که امتیاز بالاتری در حوزه انتشار و افشای اطلاعات به موقع و قابل اتکا داشته­اند، از تقسیم سود بالاتر پیروی کرده ­اند. این نتایج منطبق با دیدگاه مطرح در فرضیه پیامد است. به علاوه، امتیاز بالای افشای اطلاعات در مشاهده ­های دارای روابط سیاسی هیات مدیره سبب افزایش سود تقسیمی شرکت­ها شده است. سایر نتایج حاکی از این است که تخصص مالی هیات مدیره، جایگاه مدیرعامل در هیات مدیره و استقلال هیات مدیره تاثیر بر سود تقسیمی شرکت­ها نداشته ­اند. هزینه­ های نمایندگی، نسبت بدهی­ بلندمدت، گزارش زیان، تغییر درآمدها، اندازه و سرمایه­ گذاری در دارایی­های مشهود تاثیر معنی­دار و منفی بر سود تقسیمی شرکت­ها داشته ­اند. از طرفی عمر، مالکیت مدیریتی و اجتناب مالیاتی تاثیر معنی­ دار و مثبتی بر سود تقسیمی شرکت­ ها داشته ­اند. به طور کلی، نتایج این پژوهش می­تواند ضمن تمرکز بر جنبه های نظری و تجربی، دیدگاهی مشخص جهت شناسایی عوامل موثر بر سیاست تقسیم سود شرکت ها ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

روابط سیاسی هیئت مدیره ، کیفیت افشای اطلاعات ، سود تقسیمی ، فرضیه علامت دهی ، فرضیه پیامد