تاثیر مقادیر مختلف سوپر جاذب و دور آبیاری بر برخی خصوصیات فیزیکی خاک و شاخص های رشدی گیاه آتریپلکس

تنش خشکی یکی از مهم­ترین عوامل محدود کننده رشد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک جهان، مانند ایران است. با کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب، می­توان آب حاصل از بارندگی­های پراکنده این مناطق را حفظ کرد و با بهبود شرایط فیزیکی خاک، تنش­های رطوبتی را کاهش داد. به منظور ارزیابی تاثیر پلیمر سوپرجاذب استاکوزورب[۱] بر دور آبیاری، رشد و نمو گیاه آتریپلکس (Atriplex) و برخی خصوصیات فیزیکی خاک، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد و اثر دو فاکتور سوپرجاذب  با مقادیر ۰، ۱/۰، ۲/۰، ۳/۰ و ۴/۰ درصد و دور آبیاری (روزانه، هر سه روز یک­بار و هر پنج روز یک­بار) بررسی شد. نتایج نشان داد که استفاده از پلیمر تاثیر مثبت و معنی­داری در سطح پنج درصد بر شاخص­های ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه و طول ریشه داشت. در تمام شاخص­های رشدی گیاه، بیشترین مقدار مربوط به تیمار ۴/۰ درصد پلیمر در دور آبیاری سه روز بود. علاوه بر این، کاربرد پلیمر استاکوزورب باعث بهبود برخی از خصوصیات فیزیکی خاک شد، به طوری­که در نتیجه­ استفاده از آن در سطح پنج درصد رطوبت اشباع خاک و رطوبت قابل استفاده گیاه به طور معنی­داری افزایش، ولی جرم مخصوص ظاهری و هدایت الکتریکی کاهش یافت (p < ۰.۰۵). با توجه به مشکل تامین آب برای گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک، استفاده از ۳/۰ درصد وزنی سوپرجاذب همراه با دور آبیاری سه روز یک­بار می­تواند به عنوان یک روش موفقیت آمیز برای حفظ رطوبت و افزایش رشد و نمو گیاه آتریپلکس توصیه شود. [۱]. Stockosorb

کلیدواژه ها:

رطوبت قابل استفاده گیاه ، شوری ، عملکرد ، هیدروژل