اثر آلاینده گازوئیل بر روی خصوصیات ژئوتکنیکی خاک ماسه رس دار

هدف از این تحقیق، بررسی اثر آلاینده گازوئیل به­ عنوان آلاینده ای با وزن مخصوص کم­تر از آب بر روی خصوصیات ژئوتکنیکی رفتار خاک ماسه رس دار می باشد. به این منظور، مجموعه ای از آزمایش های ژئوشیمیایی (شامل آنالیزهای XRD و XRF)، ژئوتکنیکی (شامل توزیع اندازه دانه، میزان تبخیر گازوئیل، حدود اتربرگ و مقاومت فشاری تک محوری) و همچنین مشاهده توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی بر روی خاک ماسه رس دار آلوده به سیال آلی گازوئیل انجام شد. نمونه ها برای انجام آزمایش ها به ­صورت مصنوعی به گازوئیل آلوده شدند. مطابق با نتایج به ­دست آمده با افزایش میزان آلودگی خاک به گازوئیل، مدول درجه بندی و اندازه ذرات خاک افزایش می یابد. همچنین مشاهده شد که با افزایش درصد گازوئیل، حد روانی و حد خمیری برای خاک آلوده به ۱۶ درصد گازوئیل به ­ترتیب ۹/۲۸ و ۴۷/۵۴ درصد نسبت به خاک تمیز کاهش یافته و شاخص خمیری برای نمونه های کم­تر از ۸ درصد گازوئیل روند افزایشی داشته و بعد از آن کاهش می یابد. مطابق با نتایج آزمایش تراکم پروکتور استاندارد (Standard Proctor Compaction Test) استاندارد ملاحظه شد که با افزایش درصد آلودگی خاک، دانسیته خشک حداکثر تا ۸ درصد گازوئیل کاهش یافته و پس از آن افزایش می یابد و همچنین مقدار آب بهینه با افزایش درصد گازوئیل کاهش می یابد. در این مطالعه، آزمایش مقاومت فشاری تک محوری در سه دوره عمل آوری ۷، ۱۴ و ۲۸ روزه بر روی نمونه ها انجام شد و مشاهده شد که برای هر سه دوره عمل آوری مقاومت فشاری تک محوری و کرنش گسیختگی کاهش می یابد. بیش­ترین مقاومت فشاری برای دوره عمل آوری ۲۸ روزه به ­دست آمد، لیکن برای هر سه دوره عمل آوری نرخ کاهش کرنش ثابت است.

کلیدواژه ها:

خاک آلوده ، ماسه رس دار ، گازوئیل ، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) ، مقاومت فشاری تک محوری