تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر کیفیت زندگی و شدت درد در بیماران مبتلابه کووید-۱۹ در سال ۱۴۰۰

مقدمه: بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بعد از دوره حاد بیماری برخی علایم مانند احساس خستگی و درد عضلانی باقی می مانند. این مساله باعث کاهش افت÷۱۱۱۱۰ کیفیت زندگی این بیماران می گردد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر روی شدت درد و کیفیت زندگی بعد از ترخیص از بیمارستان است. روش بررسی:  پژوهش حاضری مطالعه نیمه­تجربی بودکه در سال ۱۴۰۰ بر روی ۹۶ نفر از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ دارای شکایات درد شهرستان خوی انجام گرفت نمونه به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایشی جایگذاری شدند. مداخله به صورت آموزش تمرینات آرامسازی عضلانی بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه های  شدت درد و کیفیت زندگی جمع آوری شدند.از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره  برای تجزیه وتحلیل داده ها در نرم افزار ۲۶SPSS- استفاده شده است. یافته­ها:  نتایج نشان می دهد که نمرات شدت درد، تداخل درفعالیت های روزمره درهر دو گروه روند کاهشی  و بهبود کیفیت زندگی در هر دو گروه روند افزایشی داشته است. اندازه اثر به دست آمده برای آرام سازی پیشرونده عضلانی درکاهش شدت درد تجربه شده ۶۵/۰ ،کاهش تداخل  درد در فعالیت های روزمره ۷۱/۰و برای بهبود کیفیت زندگی ۷۸/۰به دست آمده بود که نشان دهنده اندازه اثر متوسط آرام سازی عضلانی برای هر سه مولفه است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که تمرینات آرامس ازی عضلانی موجب کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹می­شود. پیشنهاد می شود از این تمرینات به عنوان روش مکملی برای کاهش شدت درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده شود.  

کلیدواژه ها:

Progressive Muscle Relaxation ، Quality Of Life ، Pain Intensity ، COVID-۱۹ ، آرام سازی پیشرونده عضلانی ، کیفیت زندگی ، شدت درد ، کووید-۱۹