بررسی عوامل موثر بر توسعه گردشگری آرام در میان گردشگران شهری برپایه نظریه رفتاری هدفمحور (مطالعه موردی: شهر مشهد)

گردشگری شهری عاملی بسیار مهم در توسعه شهرها محسوب میشود که توسعه و مدیریت خردمندانه آن، نیازمند برنامهریزی مبتنی بر خواستههای گردشگران میباشد. گردشگران نیز در پی کسب تجربههای عمیق، تعامل بیشتر با مردم محلی و کسب اطلاعات بیشتر در مورد مهارتهای محلی، سنتها و کیفیتهای منحصربهفرد مکانهای مورد بازدید که گردشگری آرام را میسازند هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر توسعه گردشگری آرام در میان گردشگران شهری بازدیدکننده از شهر مشهد می باشد. این پژوهش از حیث هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی  پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، گردشگران شهر مشهد در بازه زمانی مشخص میباشند، که با توجه به نامشخص بودن تعداد جامعه، با استفاده از جدول مورگان و شیوه نمونهگیری خوشهای دومرحلهای، تعداد نمونه آماری برای جامعه نامحدود یعنی ۳۸۴ نفر انتخاب شده است. دادههای موردنیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد گردآوری شده و جهت سنجش روایی ابزار از روایی صوری و روایی همگرا و جهت سنجش پایایی ابزار، از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن ۹۴۶/۰ برآورد شده است. جهت تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار لیزرل استفاده شد. نتایج حاصل حاکی از آن است که متغیرهای تئوری هدفمحور بر تمایل گردشگران تاثیر مثبت معناداری دارند و ویژگیهای گردشگری آرام بر تمایل گردشگران تاثیر مثبت و معناداری دارند و همچنین در آخر تمایل گردشگران بر قصد رفتاری آنها تاثیر مثبت و معناداری دارد که با توجه به نتایج بدست آمده این فرضیه بیشترین تاثیر را نشان داد.

کلیدواژه ها:

گردشگری آرام ، نظریه رفتاری هدفمحور  ، تمایل گردشگران ، قصد رفتاری ، مشهد