تبیین رابطه شبکه دسترسی با قیمت مسکن در شهر تهران با استفاده از مدل موران و رگرسیون جغرافیایی وزندار GWR

زمین عنصر اساسی در شکل گیری توسعه و گسترش شهرها به شمار می رود و دسترسی عادلانه و استفاده بهینه از آن، یکیاز مولفه های اساسی توسعه پایدار محسوب می شود. میزان سرعت و آهنگ رشد قیمت زمین با موقعیت جغرافیایی زمین رابطه دارد. بررسی توزیع فضایی قیمت مسکن در یک منطقه دید فضایی نسبت به کل منطقه به لحاظ قیمت مسکن ایجادمی نماید. در دهه های اخیر توسعه سیستم اطلاعات جغرافیایی به تدریج مدل های قیمت گذاری را به یک ابزار قدرتمندتبدیل کرده است. در این تحقیق با بهره گیری از مدل رگرسیون جغرافیایی وزندار نقش شبکه دسترسی در قیمت مسکندر شهر تهران سنجیده شده است. با استفاده از الگوریتم فاصله اقلیدسی نقشه فاصله از شبکه دسترسی فرعی، شبکه دسترسیاصلی و شبکه شریانی درجه یک برای شهر تهران تهیه گردید سپس با استفاده از Zonal Statically اطلاعات به سطحبلوک بندی ارزش زمین اتصال فضایی داده شده برای ارزیابی رابطه شبکه دسترسی با قیمت مسکن از روش رگرسیون وزنیجغرافیایی استفاده شده است. نتایج موران نشان دهنده این است که ارزش قیمت زمین به صورت خوشه ای بوده و مقدار آن برابر ۰.۸۶۶۲۱۳ است. مقدار (....)و r۲ تعدیلشده به دست آمده در این پژوهش به ترتیب۰.۹۲۲۱۹ و ۰.۸۸۱۲۵۴ است که نشان دهنده دقت قابلقبول متغیرهای پژوهش حاضر در مدلسازی رابطه قیمت مسکن با شبکه دسترسی در شهر تهراناست همچنین بر اساس پیش بینی مدل مناطق یک و سه و قسمت های از منطقه دو همچنان بیشترین میزان قیمت مسکنپیش بینی شده است و پهنه جنوبی از جمله مناطق ۱۵ ، ۲۰ ، ۱۶ ، ۱۷ ، ۱۹ و ۱۸ و قسمت های غربی منطقه ۲۲ و منطقه۲۱ هم کمترین میزان قیمت پیش بینی شده است.

کلیدواژه ها:

شبکه دسترسی ، قیمت مسکن ، شهر تهران ، مدل موران ، رگرسیون جغرافیایی وزندار