ارزیابی عدالت فضایی مکان گزینی پارک و فضاهای سبز شهری اصفهان با استفاده از شاخص موران و Network Analayse

رابطه تنگاتنگی بین عدالت فضایی شهری و خدمات عمومی شهر وجود دارد. زیرساخت ها و تسهیلات شهری اساستوسعه شهری هستند و بدون وجود زیرساخت های شهری توسعه ای اتفاق نخواهد افتاد. تحقق عدالت فضایی منوط به وجودتسهیلات شهری و توزیع عادلانه ی آن ها در فضای شهری و دسترسی آسان به آنها می باشد.دسترسی یکی از مهمترینخصوصیات یک شهر خوب است. پراکندگی فضایی نامناسب و مکانیابی نادرست پارک ها و فضای سبز بیش از کمبود فضایسبز ازنظر سطح و سرانه، منجر به عدم دسترسی مناسب به پارک ها در اغلب شهرهای ایران شده است. بر همین اساس هدفاز این پژوهش در مرحله اول تحلیل فضایی مکان گزینی پارک و فضاهای سبز در شهر اصفهان و در نهایت تحلیل شعاعملکردی پارک ها است. پژوهش حاضر از نظر روش توصیفی - تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است. اطلاعات موردنیازآن از طریق کتابخانه ای، برداشت میدانی، سایت osm و جداول سرشماری ها ۱۳۹۵ گردآوری و جهت تجزیه و تحلیل از نرمافزار Excell و ArcGIS استفاده شده تحلیل سطح دسترسی با شعاع عملکردی از تحلیل شبکه در سیستم اطلاعات جغرافیایی مشخص شده است و برای سنجش عدالت فضایی نیز از آماره موران استفاده شده است. نتایج تحقیق بیانگر ایناست که به توزیع فضایی پارک و فضای سبز در شهر اصفهان به صورت خوشه ای بوده و مقدار آن برابر ۰.۰۴۵ بوده است.بررسی تفصیلی تر پارک ها در سه سطح واحد همسایگی، محلی و شهری از نظر عدالت فضایی مبین این است که هر سهدسته پارک دارای الگوی خوشه ای بوده کمترین مقدار آماره موران مربوط به توزیع پارک های محله ای بوده که تقریبا برابرصفر بوده است اما دو الگوی پارک واحد همسایگی و پارک شهری خوشه ای کامل را نشان می دهند. همچنین از نظر جمعیتبا دسترسی شعاع استاندارد هم می توان گفت پارک های محله ای بیشترین میزان جمعیت برابر ۷۵ درصد از جمعیت راپوشش می دهند و پارک های واحد همسایگی کمترین میزان حدود ۳۰ درصد و پارک های شهری نیز حدود ۶۰ درصد از جمعیت را به صورت استاندارد پوشش می دهند.

کلیدواژه ها:

عدالت فضایی ، شعاع عملکردی ، شهر اصفهان ، پارک و فضای سبز