بررسی روش های آموزشی به کودکان دارای اختلال اوتیسم در دوره ابتدایی

اختلال اتیسم ، یکی از اختلالات فراگیر رشد است که به شدت در کارکردهای فرد تاثیر می گذارد. این اختلال در سه سال اول زندگی ظاهر شده و با علائمی نظیر نقص در ارتباط، رفتارهای کلیشه ای و نقایص در مهارت های اجتماعی و یادگیری همراه است. طبق بررسی های به عمل آمده در زمینه آموزش این کودکان، دریافته ایم که آموزش این دانش آموزان کاری سخت و طاقت فرساست. تدریس به این دانش آموزان ضمن تلاش و حوصله فراوان، نیازمند اعتقاد به این است که این دانش آموزان نیز همانند دیگران قادر به یادگیری، پیشرفت و برقراری ارتباط و بروز استعدادهای خود هستند. یکی از دغدغه های اصلیمعلمان این کلاس ها این است که چگونه محیطمناسبی برای این دسته از کودکان فراهم کنند، با آنها ارتباط برقرار کنند و بتوانند از بودن با این کودکان لذت ببرند. در این نوشتار، سعی شده است که علاوه بر تعریف و توضیح در مورد ویژگی های این دسته از کودکان، که با استفاده از روش کتابخانه ای و مراجعه به تحقیقات مختلف به جمع آوری اطلاعات لازم در این زمینه پرداخته شدهو راهبردها و اقداماتی جهت کمک به معلمان برای انطباق فعالیت های آموزشی - درمانی با ویژگی ها و نیازهای رشدی این کودکان فراهم کنیم.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، اختلال فراگیر رشد ، روش های کاربردی آموزشی ، دانش آموزان