بررسی برنامه حفاظت شنوایی در کارگران صنایع مختلف شهرستان یزد

مقدمه: سرو صدا به عنوان قابل پیشگیری ترین آلاینده در محیط کار شناخته می شود. مهم ترین عامل ایجادکننده کاهش شنوایی ناشی از سرو صدا مواجهه طولانی مدت با صوت بالاتر از ۸۵ دسی بل و عدم استفاده از محافظت شنوایی است. با توجه به اهمیت استفاده کارگران صنایع از وسایل حفاظت شنوایی، این مطالعه به منظور ارزیابی فراوانی و نحوه استفاده کارگران صنایع شهرستان یزد از این وسایل انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۶۴۸ نفر از کارگران صنایع مختلف شهر یزد انتخاب و از نظر مواجهه با صدای بالاتر از dB۸۵، استفاده از گوشی های حفاظتی و نحوه استفاده از گوشی و نیز آموزش نحوه استفاده از این وسایل تحت بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه ای در مورد نیاز به استفاده از گوشی، استفاده یا عدم استفاده از گوشی، استفاده از وسیله مناسب و دلایل عدم استفاده احتمالی از گوشی تکمیل شد. یافته ها: میانگین سنی کارگران ۶۷/۹±۸/۳۴ و میانگین سابقه کار ۲/۶±۹ سال بود. ۸۴ نفر(۲۱%) از گوشی استفاده می کردند که از این تعداد ۳۰ نفر(۷/۳۵%) به طور صحیح از گوشی خود استفاده می کردند و ۵۴ نفر(۳/۶۴%) گوشی را به طریق صحیح استفاده نمی کردند. بین سن، سابقه کار، و درآمد کارگران و استفاده از وسایل حفاظت شنوایی رابطه آماری معنی دار بدست آمد و بیشترین علتی که کارگران برای عدم استفاده از گوشی عنوان کردند مشکل بودن استفاده از این وسایل بود. نتیجه گیری: با توجه به ماهیت قابل پیشگیری کاهش شنوایی ناشی از صدا، لزوم توجه به طراحی و تهیه لوازم حفاظت شنوایی با کیفیت بهتر و قابلیت استفاده راحت تر و نظازت بر نحوه ی استفاده از آنها توسط کارگران ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

NIHL ، noise ، hearing protection devices ، Iran ، کاهش شنوایی ناشی از صدا ، وسایل حفاظت شنوایی ، صدا ، ایران