اثربخشی فعالیت های باغبانی بر کارکردهای فضایی- دیداری بیماران مزمن روانپزشکی شهر بروجن

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر فعالیت های باغبانی بر کارکردهای فضایی- دیداری در بیماران مزمن روانپزشکی شهر بروجن بود. این مقاله از نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع نیمه تجربی (پیش آزمون- پس آزمون) با گروه کنترل بود. جامعه این مقاله کلیه مراجعه کنندگان به مراکز درمانی شهر بروجن می باشند، که تعداد آنها ۵۰ نفر می باشند از این تعداد ۲۰ نفر از این افراد به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری دادهها از آزمون بندر- گشتالت استفاده شد. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل، آموزش فعالیت های باغبانی بر روی گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت ۱ جلسه در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های بدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، آزمون کالموگروف اسمیرنف و آزمون لوین مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از داده ها نشان داد، آموزش فعالیت های باغبانی با کنترل اثر پیش آزمون میتواند باعث بهبود کارکردهای فضایی- دیداری بیماران مزمن روانپزشکی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت های باغبانی ، کارکردهای فضایی- دیداری ، بیماران مزمن روانپزشکی