بررسی و تحلیل دو حکایت «بوبکر حصیری» و «افشین و بودلف» بر پایه الگوی الماسی شکل لباو و والتزکی

روایت شناسی یا نظریه روایت، علم مطالعه ساختار و دستور زبان حاکم بر روایت هاست و نوعی نظریه ادبی است. وجه مشخصه روایت ها، سازمان دهی خطی رویدادهاست. مبنای روایت ها، اتصال پی در پی و ظاهر شدن داستان آن هاست. به بیان دیگر روایت ها دارای یک آغاز، مجموعه ای از کنش های مداخله کننده و به دنبال آن پایانی هستند. ویلیام لباو از نظریه پردازان روایت شناسی است. اولین مقاله لباو که آن را مشترکا با جاشوا والتسکی نوشته است، برای روایت الگویی قائل شدند که به الگوی الماسی شکل معروف است. این الگو از شش بخش: چکیده، آشناسازی، کنش گره افکن، ارزیابی، نتیجه یا راه حل و پایانه تشکیل شده است. در اهمیت پژوهش حاضر می توان گفت که تاریخ بیهقی اثری روایی است و متنی گسترده وحکایت های گوناگون دارد، نگارنده این مقاله قصد دارد ساختار روایی دو حکایت «بوبکر حصیری» و «افشین و بودلف» را با الگوی الماسی شکل لباو تطبیق دهد. نتایج پژوهش نشان می دهد که حکایت های تاریخ بیهقی به دلیل روایی بودن با ساختار روایی نظریه لباو و والتسکی کاملا تطابق دارد.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی ، الگوی الماسی شکل ، لباو ، والتسکی ، بیهقی ، افشین و بودلف ، بوبکر حصیری