بررسی آزمایشگاهی عملکرد متمرکزکننده خورشیدی بر سلول فتوولتائیک

سیستمهای فتوولتائیک متمرکزکننده میتواند یکی از گزینه های مناسب به عنوانجایگزین سوختهای تجدید ناپذیر باشد. در این مطالعه بررسی عملکرد یک سیستم متمرکزکننده بر روی فتوولتائیک مجهز به سیستم خنک کاری در اقلیم ایران را مورد بررسی قرار گرفته است. در گام ابتدائی طراحی یک دستگاه متمرکزکنندهی فتوولتائیک با استفاده از رواب مناسب و به کمک نرم افزار سالیدورکز صورت گرفته و در ادامه، پس از ساخت بر اساس نقشه های طراحی، عملکرد اولیه دستگاه مورد مطالعه قرار گرفتهاست. یک رادیاتور جهت خنک کاری و افزایش راندمان پشت پنل خورشیدی قرار گرفته وسپس مقایسه ی و بررسی حرکت دیش با تغییر فاصله کانونی را بدست آمده است. سیستمدیش خورشیدی طراحی شده با دو روش نقشه خورشیدی و سنسور نوری میتواند در هرشرایطی کار خود را انجام دهد و مستقل از شرایط آب وهوایی است، زیرا میزان و جهتچرخش دیش در روش نقشه خورشیدی از قبل محاسبه شده و ردیابی تنها به عرضجغرافیایی، زمان و روز بستگی دارد. همچنین در روش سنسور نوری، با توجه به اینکه از چهار سنسور در مرکز دیش استفاده شده به راحتی میتوان با اندازه گیری شدت تابش، خورشید را ردیابی کرد. در این مقاله، اثر پارامترهایی مانند فاصله پنل از مرکز دیش، میزان دبی سیال خنک کننده و نوع سیال خنک کننده (آب) بر راندمان سیستم و افزایش دمای آب جهت تولید آب گرم مورد بررسی قرار گرفته است. نوآوری که در این دستگاه صورت گرفته است. قابلیت تغییر فاصله پنل فتوولتائیک از مرکز دیش سهموی است که ماکزیمم توان ۹ ۳۸ وات، پنل خورشیدی در فاصله ۴۸ سانتیمتر از مرکز دیش سهموی قرار گرفته و تاثیر دبی سیال خنک کننده و نوع سیال خنک کننده(آب) بر راندمان سیستم که باعث افزایش راندمان ۲۱ ۳ درصد و تولید آبگرم با دمایی ۶۲ ۶ سانتیگراد برای مصارف خانگی گردیده را مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

فتوولتائیک متمرکزکننده خورشیدی ، دیش خورشیدی سهموی ، حسگرنوری ، هدایت کننده نور ، انرژی خورشیدی