بررسی شاخص های کیفی مسکن در بافت فرسوده محلات با هویت شهری (نمونه موردی: محله گلابدره نازی آباد )

مسکن یکی از نیازهای اساسی در جوامع امروزی می باشد و بر شیوه زندگی فردی و جمعی اثرگذار بوده و بر سلام ت روح و جسم و زندگی اجتماعی افراد اثر گذار می باشد و متاثر از تصمیمات کالبدی ،سیاسی ،اجتماعی،اقتصادی می باشد. نوسازی و بهسازی و باز آفرینی به عنوان راهکاری برای بهبود وضعیت مسکن در بافت های فرسوده شهری اهمیت زیادی دارد، در تهران به ویژه در محله با هویت گلابدره نازی آباد واقع درمنطقه ۱۶شهرداری تهران، روند فرسودگی بافت سیر صعودی را طی می نماید و میزان آسیب پذیری محله را افزایش خواهد داد. قطعا هرگونه مداخله نسنجیده باعث بروز مشکلات جدید می شود، در نتیجه لزوم بررسی وشناسایی ویژگی های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، زیست محیطی این محلات باهوی ت قبل از هر اقدامی ضرورت دارد.در بافت های فرسوده اقشار پایین و میانی نقش های مهم و اصلی را به عهده دارند. خالی شدنمناطق مسکونی به منظور ایجاد کارگاه ها، انبارها، و... نمونه هایی از واکنش های کالبدی بافت فرسوده بیشتر شهرها و به خصوص تهران است. همین طور تمرکز اقشار تقریبا کم درآمد و تازه واردین مهاجر که از ابتدا دراین مکان ساکن نبوده که با گذشت زمان، پایگاه اقتصادی مناسب تری یافته اند و باعث بهم خوردن بافت جمعیتی این محلات شده اند . البته برخی از این محلا ت کارکرد های جدید دیگری نظیر توزیع مواد مخدر وبرخی دیگراز مشکلات اجتماعی یافته اند. در محله گلابدره نازی آباد بافت های مسکونی ریز دانه بعد از تجمیع، به دلیل عدم هماهنگی بین شهرداری ومیراث فرهنگی فاقد سند مالکیت بوده ونزاع ودرگیری بین ساکنان به دلیل عدم آشنایی با فرهنگ آپارتمان نشینی بوجود آمده است، و دلایل اصلی این معضلات نبود مدیریت یک پارچه وهماهنگ در رسیدگی به امور بافت های فرسوده می باشد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، بازآفرینی ، مشکلات اجتماعی ، تجمیع ، عدم هماهنگی