امکان سنجی تعیین استاندارد تخلیه نانوذرات اکسید روی و اکسید تیتانیوم به محیط زیست با استفاده از آزمون زیستی

در این تحقیق امکان تعیین استاندارد تخلیه محیطی نانو ذرات اکسید روی (ZnO ) و اکسید تیتانیوم (TiO2) به عنوان دو نوع از پرکاربردترین نانو ذرات مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: غلظت های مختلف از دو نانو ذره ZnO و TiO2 به محیط کشت های نوترینت آگار اضافه شد. سپس باکتری های اشرشیا کلی و استافیلوکوک اورئوس با تعداد مشخص به محیط کشت اضافه شدند و میزان بازدارندگی در مقایسه با نمونه شاهد تعیین شد. اطلاعات حاصل به کمک آزمون استاندارد پروبیت ، آنالیز شده و غلظت بدون اثر بازدارنده (NOEC) در ارتباط با دو نوع نانو ذره تعیین گردید. یافته ها : طبق آزمایشات ، برای نانو ذراتZnO غلظت بدون اثر بازدارنده NOEC با استفاده از ا.کلای وا. اورئوس به ترتیب 1.15 و 3/28mg/l و در غلظت های بیش از 5/52 و 9/44mg/l و 100% مرگ باکتری ها مشاهده شد. برای نانو ذرات TiO2 غلظت بدون اثر بازدارنده با استفاده از ا.کلای و ا . اورئوس به ترتیب 1937 و 1184 و نیز 100% مرگ و میر به ترتیب در غلظت های بیش از 11590 و 7623mg/l تعیین شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق و با توجه به اینکه در تدوین استانداردهای محیط زیستی منطقی تر آن است که نتایج تست سمیت انجام شده بر روی حساس ترین موجودات مورد استفاده گیرد و نیز با در نظر گرفت عدم اطمینان برابر با 1000، استاندارد تخلیه محیطی نانو ذرات دی اکسید روی 1.15μg/L و برای نانو ذرات اکسید تیتانیم 1184μg/L پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

نانو ذرات ، اکسید روی ، اکسید تیتانیوم ، استاندارد محیطی ، آزمون زیستی ، اشرشیا کلی ، استافیلوکوک اورئوس