طراحی سامانه تهویه مطبوع و بهینه سازی آن در یک شناور با بهره گیری از انرژی اتلافی آب خنک کاری موتورها

در مطالعه حاضر، به طراحی و یهینه سازی یک سیستم تهویه مطبوع مرکزی به منظور تامین شرایط آسایش خدمه پرداخته شده است. از آنجاییکه مهمترین عامل در انتخاب یک سیستم تهویه مطبوع محاسبه دقیق بارهای حرارتی و دبی هوای ورودی به هر بخش می باشد، در گام نخست بااستفاده از کد نوشته شده در نرم افزار متلب و کوپل آن با نرم افزار اکسل بار حرارتی ایجاد شده توسط دیواره ها، کف و سقف، پنجره ها، افراد،روشنایی و ... به صورت دقیق محاسبه گردید و پس از آن دبی هوای ورودی به هر اتاق مشخص شد. در گام دوم نیز در ابتدا یک هواساز و یکچیلر تراکمی و سپس یک هواساز و یک چیلر جذبی به عنوان سیستم تهویه مطبوع مرکزی معرفی شد که از آن در مواقعی که موتور شناور روشناست به همراه یک مبدل حرارتی که پیشنهاد گردیده و با استفاده از آب خنک کاری موتور شناور، آب گرم مورد نیاز آن تامین می گردد استفادهمی شود. همچنین برای زمان های خاموشی موتور شناور نیز یک بویلر پیش بینی گردیده است. نتایج نشان می دهد در صورت عدم استفاده ازحرارت آب خنک کاری موتور برای تولید آب گرم مصرفی در چیلر جذبی با توجه به ضریب عملکرد بالاتر چیلرهای تراکمی نسبت به چیلرهایجذبی استفاده از چیلر تراکمی مقرون به صرفه تر است، اما در شرایط کنونی و با توجه به در اختیار بودن و امکان استفاده از آب خنک کاری موتوربهره گیری از چیلر جذبی بهتر می باشد. همچنین نتایج نشان میدهد در صورت استفاده بهینه از حرارت آب خنک کاری در مصرف سوخت دیزلژنراتور صرفه جویی شده، بنابراین پس از مدتی هزینه اولیه بالاتر چیلرهای جذبی به واسطه کاهش مصرف سوخت جبران می گردد.

کلیدواژه ها:

تهویه مطبوع شناور ، چیلر تراکمی ، چیلر جذبی ، سلول خورشیدی ، فتوولتاییک ، آب خنک کاری ، مبدل حرارتی