مدل سازی سن تقویمی به روش رگرسیون ستیغی کمترین توان های دوم پیراسته

تداول ترین روش برای برآورد پارامترهای مدل رگرسیون خطی، روش کمترین توان های دوم معمولی است که علی رغم سادگی محاسبه و دستیابی به بهترین برآورد خطی نااریب از پارامترها، گاهی منجر به جواب های گمراه کننده می شود. به عنوان مثال می توان به مشکلات ناشی از وجود همخطی و داده های دورافتاده در مجموعه داده ها اشاره کرد. روش کمترین توان های دوم پیراسته که یکی از معروف ترین روش های رگرسیون استوار است، تاثیر داده های دورافتاده را تا حد امکان کم می کند. هدف اصلی این مقاله ارائه یک برآورد ستیغی استوار در مدل سازی مربوط به داده های سن دندانی است.  در بین روش هایی که برای تعیین سن استفاده می شود، رایج ترین روش در سراسر دنیا، روش نوین تعمیم یافته دمیرجیان است که بر اساس سخت شدگی دندان دائمی در رادیوگرافی پانورامیک بنا شده است. نشان داده شده است که استفاده از برآوردگر ستیغی استوار منجر به کاهش میانگین توان دوم خطای برآورد در مقایسه با برآوردگر کمترین توان های دوم معمولی می شود. البته برآوردگرهای پیشنهادی در داده های شبیه سازی شده نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

Demirjian Dental Age ، Least Trimmed Squares ، Multicollinearity ، Outliers ، Ridge Estimator. ، برآوردگر ستیغی استوار ، سن دندانی دمیرجیان ، کمترین توان های دوم پیراسته ، نقاط دورافتاده ، همخطی.